کلمه جو
صفحه اصلی

ذوالبطن

لغت نامه دهخدا

ذوالبطن . [ ذُل ْ ب َ ] (ع اِ مرکب )پلیدی . حدث مردم . (مهذب الاسماء): القی ذا بطنه ؛ ای احدث . || اعضای درونی شکم از رودگانی و جزآن . || جنین ، القت المراءة ذا بطنها؛ بزاد. || القت الدجاجة ذابطنها؛ بیضه نهاد.



کلمات دیگر: