ذوذکر. [ ذِ ] (ع ص مرکب ) نامی . نامور. بلندآوازه . صاحب صیت و شهرت یا افتخار. معروف . مشهور. سرشناس . ذَکُر. ذَکر. ذَکیر. ذِکّیر. و رجوع به ذوالذکر شود.
ذوذکر
لغت نامه دهخدا
ذوذکر. [ ذُ ک ُ ](ع ص مرکب ، اِ مرکب ) شمشیر بران . سیف قاطع. صارم .
کلمات دیگر: