ره آموز. [ رَه ْ ] (نف مرکب ) راه آموز. استاد. راهنما.رهبر. تعلیم دهنده . (از یادداشت مؤلف ) :
ره آموز تو اندر کارها روح الامین بادا.
ره آموز و روزی ده و چاره گر
بود این سه مربی پدر را پدر.
تا چون تو کله دوختن آموختی از ما
بر دست و گریبان تو باشیم ره آموز.
رجوع به راه آموز شود. || کتابهای گید . (یادداشت مؤلف ).
ره آموز تو اندر کارها روح الامین بادا.
فرخی .
ره آموز و روزی ده و چاره گر
بود این سه مربی پدر را پدر.
اسدی .
تا چون تو کله دوختن آموختی از ما
بر دست و گریبان تو باشیم ره آموز.
سوزنی .
رجوع به راه آموز شود. || کتابهای گید . (یادداشت مؤلف ).