صرعدار

صرعدار. [ ص َ ] (نف مرکب ) مصروع . صرع زده :
گوئی خم صرعدار شد چرخ
کان زرد کف از دهان برانداخت .

خاقانی .

فلک چو عود صلیبش بر اختران بندد
که صرعدار بود اختران بوقت زوال .

خاقانی .

خور در تب و صرعدار یابم
مه در دق و ناتوان ببینم .

خاقانی .

خم صرعدار آشفته سر، کف بر لب آورده زبر
و آن خیک مستسقی نگر، در سینه صفرا داشته .

خاقانی .