عیبجو. [ ع َ / ع ِ ] (نف مرکب ) عیب جوی . عیب جوینده . که تفحص بدیها و معایب دیگران کند تا آشکار سازد. (فرهنگ فارسی معین ) (از ناظم الاطباء) : ازین نازک طبعی ، خرده گیری ، عیب جوئی ، بدخوئی ، که از آب کوثر نفرت گرفتن . (سندبادنامه ص 206). ز گفت ِ عیبجو مجنون برآشفت در آن آشفتگی خندان شد و گفت ... وحشی . و رجوع به عیبجوی شود.

عیبجو. [ ع َ / ع ِ ] (نف مرکب ) عیب جوی . عیب جوینده . که تفحص بدیها و معایب دیگران کند تا آشکار سازد. (فرهنگ فارسی معین ) (از ناظم الاطباء) : ازین نازک طبعی ، خرده گیری ، عیب جوئی ، بدخوئی ، که از آب کوثر نفرت گرفتن . (سندبادنامه ص 206 ). ز گفت ِ عیبجو مجنون برآشفت در آن آشفتگی خندان شد و گفت ... و

لغت نامه دهخدا

فارسی به عربی

<div dir="ltr">captious, critic, sharp-tongued</div>

فارسی به انگلیسی

ایرادگیر، خردهگیر، منتقد، نکتهگیر ≠ عیبپوش

ایرادگیر، خردهگیر، منتقد، نکتهگیر ≠ عیبپوش

عیبجو

فارسی به انگلیسی

فارسی به عربی

مترادف و متضاد

لغت نامه دهخدا