کلمه جو
صفحه اصلی

گاودوشه

لغت نامه دهخدا

گاودوشه . [ ش َ/ ش ِ ] (اِ مرکب ) ظرفی باشد که در آن شیر دوشند. (برهان ). محلب . علبه . ملبن . (منتهی الارب ) :
خصم خر تو چو گاودوشه
از فاقه دو دست بر سرآمد.

حکیم روحی (از جهانگیری ).


... عمربن الخطاب فعلق الهلالین المحمولین الیه من فتح المدائن مع الگاودوشه . (الجماهر بیرونی چ دکن ص 67).

گاودوشه . [ ش ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان مرکزی بخش فریمان شهرستان مشهد، واقع در 18 هزارگزی جنوب فریمان سر راه مالرو عمومی فریمان به شهرنو، کوهستانی ، هوا معتدل ، دارای 262 تن سکنه . آب آن از قنات ، محصول آنجا غلات ، پنبه ، شغل اهالی زراعت . راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).



کلمات دیگر: