لطف آباد

لطف آباد. [ ل ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان سنگان بخش رشخوار شهرستان تربت حیدریه ، واقع در 15هزارگزی شمال باختری تربت حیدریه ، سر راه شوسه ٔ عمومی تربت حیدریه به رشخوار. جلگه ، گرمسیر و دارای 40 تن سکنه . آب آن از قنات . محصول آن غلات و پنبه . شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن اتومبیل رو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

لطف آباد. [ ل ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان فروغن بخش ششتمد شهرستان سبزوار، واقع در 42هزارگزی باختری ششتمد و 7هزارگزی جنوب کال شور. جلگه ، گرمسیر و دارای 133 تن سکنه . آب آن از قنات . محصول عمده ٔ آن غلات ، پنبه و شغل اهالی زراعت و راه آنجا مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

لطف آباد. [ ل ُ ] (اِخ ) قصبه ٔ مرکز بخش و دهستان لطف آباد شهرستان دره گز، واقع در 24هزارگزی شمال خاوری دره گز. جلگه ، معتدل و دارای 2595 تن سکنه . آب آن از رودخانه . محصول آنجا غلات ، پنبه و انگور. شغل اهالی زراعت و راه آنجا اتومبیل رو است . ادارات دولتی : بخشداری ، شهربانی ، دارائی ، ژاندارمری ، پست و تلگراف ، فرهنگ ، گمرک ، مرزبانی ، پادگان نظامی و دبستانی نیز دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

لطف آباد. [ ل ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان ریوند بخش حومه ٔ شهرستان نیشابور، واقع در ششهزارگزی باختر نیشابور. جلگه ، معتدل و دارای 613 تن سکنه . آب آن از قنات . محصول آن غلات و پنبه . شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

لطف آباد. [ ل ُ ] (اِخ ) دهی از دهستان گاودول بخش مرکزی شهرستان مراغه ، واقع در 45هزارگزی جنوب مراغه و 8500گزی خاور شوسه ٔ مراغه به میاندوآب . جلگه ، معتدل و مالاریائی و دارای 102 تن سکنه . آب آن از رودخانه ٔ لیلان . محصول آنجا غلات ، چغندرو نخود. شغل اهالی زراعت و صنایع دستی جاجیم بافی و راه آن مالرو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4).

لطف آباد. [ ل ُ ] (اِخ ) نام یکی از بخشهای پنجگانه ٔ شهرستان دره گز که محدود است از شمال به خاک شوروی ، از خاور به بخش کلات ، از جنوب و جنوب باختری به بخش چاپشلو و از باختر به بخش حومه ٔ دره گز. لطف آباد تا اوایل سال 1329 یکی از دهستانهای تابع بخش دره گز بود و موقعی که دره گز به شهرستان تبدیل شده لطف آباد نیز به بخش تبدیل گشته است . این بخش از 12 آبادی تشکیل یافته و مجموع نفوس آن در حدود 5772 نفر است . اهمیت لطف آباد به واسطه ٔ موقعیت آن است که در مرز واقع شده ، لیکن نسبت به جمعیت و محصول چندان قابل ملاحظه نیست . راه شوسه ٔ مرکز استان به لطف آباد منتهی میشود. محصول عمده آنجا غلات ، پنبه و انگور. شغل مردان آن زراعت و مالداری و صنایع دستی زنان قالیچه بافی است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).