متأدب . [ م ُ ت َ ءَدْ دَ / دِ ] (ع ص ) خوش خوی و نیک خصلت و داناو عالم . (ناظم الاطباء). و رجوع به ماده ٔ قبل شود.

متأدب . [ م ُ ت َ ءَدْ دَ / دِ ] (ع ص ) خوش خوی و نیک خصلت و داناو عالم . (ناظم الاطباء). و رجوع به ماده ٔ قبل شود.

لغت نامه دهخدا

متأدب . [ م ُ ت َ ءَدْ دِ ] (ع ص ) ادب گرفته . (آنندراج ). ادب آموخته . (ناظم الاطباء). دانا و عالم : مردی متأدب و فاضل بوده است . (تاریخ قم ص 221). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.

متأدب . [ م ُ ت َ ءَدْ دِ ] (ع ص ) ادب گرفته . (آنندراج ). ادب آموخته . (ناظم الاطباء). دانا و عالم : مردی متأدب و فاضل بوده است . (تاریخ قم ص 221 ). و رجوع به ماده ٔ بعد شود.