ناف آسمان . [ ف ِ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از قطب فلک . (آنندراج ). وسطالسماء. وسط آسمان . میان آسمان :
سپهر گفت بهل مدح روزگار بگو
که آفتاب سوی ناف آسمان آمد.
سپهر گفت بهل مدح روزگار بگو
که آفتاب سوی ناف آسمان آمد.
عرفی (از آنندراج ).
عرفی (از آنندراج ).