صفحه اصلی
هواجوی
بستن
لغت نامه دهخدا
لغت نامه دهخدا
هواجوی .
[ هََ ] (نف مرکب ) طالب و عاشق . (برهان ). رجوع به هواجو شود.
کلمات دیگر:
