از اتباع که زبان او گیرد
لال پتی
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
لال پتی. [ ل ِ پ َ ] ( ص مرکب ) لال و پتی. که زبان ِ او گیرد. که بعض حروف از مخارج خود ادا کردن نتواند. و در تداول خانگی ، که درزبان لکنتی دارد ( کودک و غیره ). رجوع به پتی شود.
گویش مازنی
/laal peti/ الکن – لال
الکن – لال
کلمات دیگر: