درو کردن

احصد , منجل

درویدن درودن خسودن خسوردن

درو کردن. [ دِ رَ / رُو ک َ دَ ] ( مص مرکب ) درویدن. درودن. خسودن. خسوردن. دُریدن. حَوقله. قطع کردن گندم و جو و امثال آن بوسیله داس یا ابزاری دیگر :
کهن باغ را وقت نو کردن است
نوان را حساب درو کردن است.شراب از خوی به رویش تخم افشاند
توان خورشید از رویش درو کرد.- امثال :
کسی جو نکاشت که گندم درو کرد. ( امثال و حکم ).
که کاشت و که درو کرد. ( امثال و حکم ).
|| بسیار کُشتن. ( یادداشت مرحوم دهخدا ). و رجوع به درو شود.

چیدِن