قمیش آغل. قمیش آغل یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان ذوالبین بخش یامچی شهرستان مرند واقع شده است.
کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ بخش یامچی- یادداشتهای میدانی و کتابخانه ای دکتر علی میرزامحمدی- جامعه شناس و پژوهشگر مسایل اجتماعی
این روستا از مشرق به روستای گلّه بان و از مغرب به قوش قریه و از شمال به یکان علیا و از جنوب به ارسی محدود می شود. ارتباط این روستا با شهر یامچی از طریق جاده گله بان می باشد. ارتفاع آن ۱۱۲۰ متر می باشد. طول دورة یخبندان حدود ۱۲۰ روز که از اواخر آذر ماه شروع و در اواخر فروردین ماه پایان می یابد. میزان بارش سالانه ۳۰۰ میلی متر باران و ۲ متر برف است. اکثریت آنها دامدارند. اراضی آبی آن ۱۰۰ هکتار و اراضی دیم آن ۸۰ هکتار وسعت دارد. وسعت مراتع طبیعی آن ۱۰۰ هکتار است.
از سابقه تشکیل این روستا بیش از ۱۵۰ سال نمی گذرد؛ چرا که مردم این روستا جزء عشایر کوچنده محسوب می شدند. ییلاق آنها منطقه کلاخور ورزقان محسوب می شد و برای قشلاق به این روستا می آمدند تا اینکه تصمیم می گیرند برای همیشه در این قشلاق ماندگار شوند. این روستا از سه طایفه اینانلو، شاهسون و قجر (قاجار) تشکیل یافته است. گویش این طوایف با وجود نزدیکی به گله بان به هیچ وجه شباهتی به گویش گلوانی ندارد. مردم این روستا در ۵ ناحیه متمرکز شده اند، که مهمترین آنها اطراف مسجد و چهار راه روستا می باشد.
در مورد وجه تسمیه روستای قمیش آغل باید گفت که این روستا چون به عنوان قشلاق عشایر بوده دامداری در آن رواج داشته است. این قشلاق دارای آب و آبگیر بوده و در کنار آن درخت و نیزار بسیار می روئیده است. این نی ها که در ترکی به آن قمیش گفته می شود در ساخت حصار مورد استفاده قرار می گرفت و در این حصارها آغل ساخته و اقدام به نگهداری دام می نمودند.این روستا در حال حاظر طبق شمارش سال ۱۳۹۸ دارای ۵ هزار رأس گوسفند و بز میباشد.
کانال تلگرامی تاریخ و فرهنگ بخش یامچی- یادداشتهای میدانی و کتابخانه ای دکتر علی میرزامحمدی- جامعه شناس و پژوهشگر مسایل اجتماعی
این روستا از مشرق به روستای گلّه بان و از مغرب به قوش قریه و از شمال به یکان علیا و از جنوب به ارسی محدود می شود. ارتباط این روستا با شهر یامچی از طریق جاده گله بان می باشد. ارتفاع آن ۱۱۲۰ متر می باشد. طول دورة یخبندان حدود ۱۲۰ روز که از اواخر آذر ماه شروع و در اواخر فروردین ماه پایان می یابد. میزان بارش سالانه ۳۰۰ میلی متر باران و ۲ متر برف است. اکثریت آنها دامدارند. اراضی آبی آن ۱۰۰ هکتار و اراضی دیم آن ۸۰ هکتار وسعت دارد. وسعت مراتع طبیعی آن ۱۰۰ هکتار است.
از سابقه تشکیل این روستا بیش از ۱۵۰ سال نمی گذرد؛ چرا که مردم این روستا جزء عشایر کوچنده محسوب می شدند. ییلاق آنها منطقه کلاخور ورزقان محسوب می شد و برای قشلاق به این روستا می آمدند تا اینکه تصمیم می گیرند برای همیشه در این قشلاق ماندگار شوند. این روستا از سه طایفه اینانلو، شاهسون و قجر (قاجار) تشکیل یافته است. گویش این طوایف با وجود نزدیکی به گله بان به هیچ وجه شباهتی به گویش گلوانی ندارد. مردم این روستا در ۵ ناحیه متمرکز شده اند، که مهمترین آنها اطراف مسجد و چهار راه روستا می باشد.
در مورد وجه تسمیه روستای قمیش آغل باید گفت که این روستا چون به عنوان قشلاق عشایر بوده دامداری در آن رواج داشته است. این قشلاق دارای آب و آبگیر بوده و در کنار آن درخت و نیزار بسیار می روئیده است. این نی ها که در ترکی به آن قمیش گفته می شود در ساخت حصار مورد استفاده قرار می گرفت و در این حصارها آغل ساخته و اقدام به نگهداری دام می نمودند.این روستا در حال حاظر طبق شمارش سال ۱۳۹۸ دارای ۵ هزار رأس گوسفند و بز میباشد.
wiki: قمیش آغل