گاسپارو دا سالو (ایتالیایی: Gasparo da Salò) (زاده ۱۵۴۲ و درگذشته ۱۶۰۹) به معنای گاسپارو اهل سالو به گاسپارو برتولوتی یکی از اولین سازندگان ویولن و نوازنده ماهر کنترباس اهل ایتالیا اطلاق می شود. حدوداً ۸۰ ساز از ساخته های وی همچون ویولون (کوچک و بزرگ)، ویولا آلتو و تنور، ویول، ویولون سل و کنترباس و … در حال حاضر وجود دارند.ویول باس ، ساخته گاسپارو دا سالو ویولن (استر ۱۹۱۷) سوراخ-f در ویولا با برچسب گاسپارو دا سالو پلاک یادبود گاسپارو دا سالو (کلیسای سنت جوزف در برشا)
او در سالو کنار دریاچه گاردا، در خانواده ای با علائق حقوقی، هنری، موسیقی و صنایع دستی متولد شد. پدربزرگش سانتینو، صاحب مزرعه و گله که احتمالاً رشته های طبیعی سازهای زهی تولید می کرده است، از پولپناتزه به سالو، پایتخت ریوا دل گاردا، احتمالاً در جستجوی فرصتهای بیشتر از سالو که صحنه موسیقی آن بسیار غنی و پر جنب و جوش بود، نقل مکان کرد. گاسپارو پسر و برادرزاده دو موسیقیدان موفق، فرانچسکو و آگوستینو بود که نوازندگان ویولن و آهنگسازانی با بالاترین سطح حرفه ای بودند که طبق مدارک موجود به عنوان «ویولی» یا «ویولینی» شناخته می شدند.
آگوستینو، عموی گاسپارو، علاوه بر متخصص بودن در آلات موسیقی اولین کاپل مایستر در شهر سالو و پسرش برناردینو یک نوازنده چیره دست (ویولن و ترومبون) بود.
این سؤال وجود دارد که چه کسی برای اولین بار ویولن را در قالب مدرن فعلی خود تولید کرد، گاسپارو داسالو یا دیگران مانند گاسپارو دویفوپرگر یا آندره آماتی؟ مطمئناً گاسپارو سازی با ویژگی های مدرن را توسعه داد که بسیار قدرتمند (ویولا دا براتسو ها و ویولن ها در آن زمان با مخلوطی از کورنتو و ترومبون ها در فضاهای بازمانند میدان سن مارکو در ونیز اجرا می کردند) و بسیار سریع بود. به نظر می رسد الگوهای گاسپارو بعداً توسط استرادیواری بین سالهای ۱۶۹۰ تا ۱۷۰۰ برای نوعی که به عنوان "Long Strad" شناخته می شود مورد استفاده قرار گرفته است. میزان تقاضای بالای سازهای بِرِشایی در جشنها و مراسم های سلطنتی دلیلی است بر این واقعیت که آن سازها محبوب ترین و پرطرفدارترینها در سراسر اروپا در دوره رنسانس بودند. تا سال ۱۶۳۰ ساخت آلات موسیقی در بِرِشا رونق فراوان داشت تا اینکه همه گیری وبا در آنجا باعث درگذشت بیشتر سازندگان ماهر شد.
او در سالو کنار دریاچه گاردا، در خانواده ای با علائق حقوقی، هنری، موسیقی و صنایع دستی متولد شد. پدربزرگش سانتینو، صاحب مزرعه و گله که احتمالاً رشته های طبیعی سازهای زهی تولید می کرده است، از پولپناتزه به سالو، پایتخت ریوا دل گاردا، احتمالاً در جستجوی فرصتهای بیشتر از سالو که صحنه موسیقی آن بسیار غنی و پر جنب و جوش بود، نقل مکان کرد. گاسپارو پسر و برادرزاده دو موسیقیدان موفق، فرانچسکو و آگوستینو بود که نوازندگان ویولن و آهنگسازانی با بالاترین سطح حرفه ای بودند که طبق مدارک موجود به عنوان «ویولی» یا «ویولینی» شناخته می شدند.
آگوستینو، عموی گاسپارو، علاوه بر متخصص بودن در آلات موسیقی اولین کاپل مایستر در شهر سالو و پسرش برناردینو یک نوازنده چیره دست (ویولن و ترومبون) بود.
این سؤال وجود دارد که چه کسی برای اولین بار ویولن را در قالب مدرن فعلی خود تولید کرد، گاسپارو داسالو یا دیگران مانند گاسپارو دویفوپرگر یا آندره آماتی؟ مطمئناً گاسپارو سازی با ویژگی های مدرن را توسعه داد که بسیار قدرتمند (ویولا دا براتسو ها و ویولن ها در آن زمان با مخلوطی از کورنتو و ترومبون ها در فضاهای بازمانند میدان سن مارکو در ونیز اجرا می کردند) و بسیار سریع بود. به نظر می رسد الگوهای گاسپارو بعداً توسط استرادیواری بین سالهای ۱۶۹۰ تا ۱۷۰۰ برای نوعی که به عنوان "Long Strad" شناخته می شود مورد استفاده قرار گرفته است. میزان تقاضای بالای سازهای بِرِشایی در جشنها و مراسم های سلطنتی دلیلی است بر این واقعیت که آن سازها محبوب ترین و پرطرفدارترینها در سراسر اروپا در دوره رنسانس بودند. تا سال ۱۶۳۰ ساخت آلات موسیقی در بِرِشا رونق فراوان داشت تا اینکه همه گیری وبا در آنجا باعث درگذشت بیشتر سازندگان ماهر شد.
wiki: گاسپارو دا سالو