گردنی یا گلویی شدن در مهندسی یا علوم مواد، نوعی تغییر شکل کششی است که در آن مقادیر نسبتاً زیادی از فشار در ناحیه ای کوچک از ماده به طور نامتناسب اعمال می شود. به دلیل کاهش قابل ملاحظه ای که در سطح مقطع ایجاد می شود نام «گردن» یا «گلویی» برای آن انتخاب شده است. از آنجا که کرنش های وارده در ناحیه گردنی بزرگ هستند، ماده در اثر گردنی شدن، اغلب به سمت تسلیم شدن، (یک شکل از تغییر شکل پلاستیک مربوط به مواد شکل پذیر که اغلب در فلزات و پلیمرها رخ می دهد) پیش می رود. گردن در نهایت در زمانی که کرنش کافی اعمال شود دچار شکست می شود.
گردنی شدن ناشی از ناپایداری در هنگام تغییر شکل کششی است، زمانی که مقطع عرضی یک ماده نسبت به کرنش سختی آن، بیشتر کاهش می یابد. کانسیدر (Considère) معیار اساسی برای گردنی شدن را در سال ۱۸۸۵ منتشر کرد. سه مفهومی که در ادامه توضیح داده شده اند، چهارچوبی برای درک پدیده گردنی شدن ارائه می دهند.
دو مورد آخر ثبات را تعیین می کنند در حالی که مورد اول محل گردنی شدن را مشخص می کند.
نمودارهای سمت چپ نشان دهنده رابطه کمی بین سخت شدن (نشان داده شده توسط شیب منحنی) و کاهش در سطح مقطع عرضی (فرض می شود در عملیات کانسیدر (Considère) با نسبت های کشش متفاوت حاصل شده است) برای ماده ای است که گردن پایدار (بالا) و ماده ای که در همه نسبت های کشش (پایین) همگن می شود.
گردنی شدن ناشی از ناپایداری در هنگام تغییر شکل کششی است، زمانی که مقطع عرضی یک ماده نسبت به کرنش سختی آن، بیشتر کاهش می یابد. کانسیدر (Considère) معیار اساسی برای گردنی شدن را در سال ۱۸۸۵ منتشر کرد. سه مفهومی که در ادامه توضیح داده شده اند، چهارچوبی برای درک پدیده گردنی شدن ارائه می دهند.
دو مورد آخر ثبات را تعیین می کنند در حالی که مورد اول محل گردنی شدن را مشخص می کند.
نمودارهای سمت چپ نشان دهنده رابطه کمی بین سخت شدن (نشان داده شده توسط شیب منحنی) و کاهش در سطح مقطع عرضی (فرض می شود در عملیات کانسیدر (Considère) با نسبت های کشش متفاوت حاصل شده است) برای ماده ای است که گردن پایدار (بالا) و ماده ای که در همه نسبت های کشش (پایین) همگن می شود.
wiki: گردنی شدن