ریوه

(وِ ) (اِ. ) ۱ - پشته ، گریوه . ۲ - مکر، حیله .

ریوه. [ ری وَ/ وِ ] ( اِ ) مخفف گریوه است که کوه کوچک و پشته بزرگ باشد. ( از ناظم الاطباء ) ( برهان ) ( از فرهنگ جهانگیری ). مخفف گریوه. ( فرهنگ فارسی معین ). در فرهنگ جهانگیری و به تبع آن در برهان اشتباه کرده اند و آن ریوه است که به تازی تل و پشته خاک را گویند. ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ) ( از یادداشت مؤلف ) :
غم چه آمد در کنارش کش به عشق
از سر ریوه نظر کن در دمشق.|| مکر و فریب و حیله. ( ناظم الاطباء ) ( ازبرهان ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( از آنندراج ) ( از انجمن آرا ). || افسون. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ).

---

ریوه. [ ری وَ / وِ ] ( اِخ ) نام پسر کیکاوس. ( ناظم الاطباء ) ( از برهان ) ( از آنندراج ) ( از انجمن آرا ) ( از فرهنگ جهانگیری ). رجوع به ریو و ریونیز شود.

---

ریوه. [ ری وَ / وِ ]( اِخ ) نام رودخانه ای در هندوستان. ( ناظم الاطباء ).

= گریوه
= ریو

( ریوِه ) حیله؛ نیرنگ؛ روش

مکر ، فریب ، حیله