جهان جو

اسم: جهان جو (پسر) (فارسی) (تلفظ: j.-ju) (فارسی: جهان جو) (انگلیسی: jahan-ju)
معنی: جوینده و طالب جهان، ( مجاز ) پادشاه بزرگ و کشور گشا، جوینده ی جهان، جوینده ی عالم، ( به مجاز ) پادشاه بزرگ و قدرتمند

جهانجو. [ ج َ ] ( نف مرکب ) جهان جوینده. جوینده عالم. طالب جهان. که در پی ِ گرفتن ِ جهان باشد. جهان گیر :
بدادش از آزادگان ده هزار
سواری جهانجوی و نیزه گذار.غره مشو بدانکه جهانت عزیز کرد
ای بس عزیزکرده خود را که کرد خوار
مار است این جهان جهانجوی مار گیر
از مارگیر مار برآرد همی دمار. || پادشاه بزرگ. سلطان کشورگشا :
جهانجوی بر تخت زرین نشست
بسر بر یکی تاج و گرزی بدست.چو خسرو زآن جهانجوی ستمگر
برآرد دست بازآید بر این در.کیانی تاج را بی تاجور ماند
جهان را بر جهانجوی دگر ماند.

۱. جوینده و طالب جهان.
۲. [مجاز] پادشاه بزرگ و کشورگشا.