جهانسوز

فارسی به انگلیسی

great incendiary, powerful monarch

اسم: جهانسوز (پسر) (فارسی)
معنی: فتنه و آشوب به پا کننده در جهان، بی اعتنا به جهان و هر چه در آن است

لقب علائ الدین حسین برادر قطب الدین محمد .

جهانسوز. [ ج َ ] (اِخ ) لقب علاءالدین حسین ، برادر قطب الدین محمد. رجوع به ترجمه ٔ طبقات سلاطین اسلام ص 262 شود.

جهانسوز. [ ج َ ] ( نف مرکب ) سوزنده جهان :
حریص و جهانسوز و سرکش مباش
ز خاک آفریدت چو آتش مباش.

سعدی.

|| دشمن کش. کشنده خصم :
خورشید چو تیغ از او جهانسوز
پوشیده بشب برهنه در روز.

نظامی.

شیر خدا و صفدر میدان و بحر جود
جان بخش در نماز و جهانسوز در دعا.

سعدی.

|| ستوه آورنده. خسته کننده. ملالت آور :
من مانده در این شب جهانسوز
بی روز مباد شب بدین روز.

نظامی.

جهانسوز. [ ج َ ] ( اِخ ) لقب علاءالدین حسین ، برادر قطب الدین محمد. رجوع به ترجمه طبقات سلاطین اسلام ص 262 شود.

جهانسوز. [ ج َ ] (نف مرکب ) سوزنده ٔ جهان :
حریص و جهانسوز و سرکش مباش
ز خاک آفریدت چو آتش مباش .

سعدی .

|| دشمن کش . کشنده ٔ خصم :
خورشید چو تیغ از او جهانسوز
پوشیده بشب برهنه در روز.

نظامی .

شیر خدا و صفدر میدان و بحر جود
جان بخش در نماز و جهانسوز در دعا.

سعدی .

|| ستوه آورنده . خسته کننده . ملالت آور :
من مانده در این شب جهانسوز
بی روز مباد شب بدین روز.

نظامی .

برپاکنندۀ فتنه در جهان، جبار، ستمگر.

دیدن جهان به چشم سوخته

کلمات دیگر: