درین

(تلفظ: dorin) (عربی ـ فارسی) (دُر + ین (پسوند نسبت)) از دُر ، ساخته شده از دُر ؛ (به مجاز) گران بها و قیمتی.

درین . [ دَ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان مسکون جبال بارز شهرستان جیرفت . واقع در 63هزارگزی خاور مسکون و 30هزارگزی خاور راه شوسه ٔ بم به سبزواران . مزارع باریکو، باغ لولیا، باغ حاجی ، زین الدین ، باغ نو، باغ سیب و باغ زیارت جزء این ده است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8).

درین . [ دَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان میان ولایت بخش حومه ٔ شهرستان مشهد. واقع در 37هزارگزی شمال باختری مشهد و کنار راه مشهد به قوچان ، با 303 تن سکنه . آب آن از قنات و راه اتومبیل رو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).

درین . [ دَ ] (ع ص ، اِ) علف ریزه ٔ خشک . (منتهی الارب ). حطام و ریزه های چراگاه هرگاه کهنه باشد و آن علف پوسیده است و شتران کمتر از آن استفاده می کنند. (از اقرب الموارد).
- ام درین ؛ زمین قحطزده و خشک . (از اقرب الموارد).
|| جامه ٔ کهنه . (منتهی الا رب ) (ازاقرب الموارد).

درین . [ دَ ] (ق مرکب ) مخفف در این . (آنندراج ).

درین . [ دُ ی ِ ] (اِخ ) تلفظ فرانسوی «دریایی » که قومی بودند. رجوع به دریایی در ردیف خود شود.

درین . [دَ ] (اِخ ) ده کوچکی است از دهستان عقدا بخش اردکان شهرستان یزد. واقع در 24هزارگزی جنوب باختری اردکان و کنار راه فرعی درین به میبد. آب آن از قنات و راه آن ارابه رو است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10).

پستو انباری