مترادف شکور : حقگزار، سپاسگزار، شاکر، شکرگزار
برابر پارسی : سپاس گزارنده، سپاس گزار، بسیار سپاس گزارنده
شکور
مترادف شکور : حقگزار، سپاسگزار، شاکر، شکرگزار
برابر پارسی : سپاس گزارنده، سپاس گزار، بسیار سپاس گزارنده
فارسی به انگلیسی
فرهنگ اسم ها
اسم: شکور (پسر) (عربی) (مذهبی و قرآنی) (تلفظ: šakur) (فارسی: شکور) (انگلیسی: shakur)
معنی: بسیار شکر کننده، پاداش دهنده، نامی از نام های خداوند، شکرکننده سپاسگزار، پاداش دهنده ی بندگان، از نام های خداوند، بسیار سپاسگزار
معنی: بسیار شکر کننده، پاداش دهنده، نامی از نام های خداوند، شکرکننده سپاسگزار، پاداش دهنده ی بندگان، از نام های خداوند، بسیار سپاسگزار
(تلفظ: šakur) (عربی) شکرکننده سپاسگزار ؛ پاداش دهنده‌ی بندگان ؛ از نامهای خداوند .
مترادف و متضاد
حقگزار، سپاسگزار، شاکر، شکرگزار
فرهنگ فارسی
بسیارشکرکننده، بسیارسپاسگزار، پاداش دهنده، ازصفات باری تعالی، ثواب جزیل
( صفت ) ۱ - بسیار شکر کننده بسیار سپاسگزار . ۲ - نامی از نامهای خدا ( پاداش دهنده بندگان ار اعمال ایشان یا بر عمل قلیل جزایی جزیل دهنده ) . ۳ - ستور باندک علف بسنده کننده شکیر . ۴ - اندک پذیر .
( صفت ) ۱ - بسیار شکر کننده بسیار سپاسگزار . ۲ - نامی از نامهای خدا ( پاداش دهنده بندگان ار اعمال ایشان یا بر عمل قلیل جزایی جزیل دهنده ) . ۳ - ستور باندک علف بسنده کننده شکیر . ۴ - اندک پذیر .
فرهنگ معین
(شَ کُ ) [ ع . ] (ص . ) بسیار شُکر کننده .
لغت نامه دهخدا
شکور. [ ش َ ] ( ع ص ) مرد بسیارشکر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). سپاس دارنده. ( مهذب الاسماء ) مرد بسیارسپاس. ( ناظم الاطباء ). سپاس دار. ( دهار ) ( تفلیسی ). مرد بسیار سپاسدار. سپاسدارنده. سخت سپاسگزار. بسیار سپاسگزار. آنکه زیاد ثنا کند. ( یادداشت مؤلف ). آنکه خودرا از سپاس گفتن عاجز بیند، و برخی گفته اند: شکور کسی است که همه توانایی خود را در ادای شکر با دل و زبان و اعضای بدن از راه اعتراف و اعتقاد بکار بندد و باز برخی گفته اند که شاکر کسی است که بر رفاه سپاس گوید، ولی شکور کسی است که بر بلا سپاسداری کند. و دیگری گفته شاکر بر عطای الهی شکر گوید، ولی شکور بنده ای باشد که اگر از جانب حق بخشش و عطیه ای هم بدو نرسد باز سپاسگزاری کند. ( از تعریفات جرجانی ) ( از کشاف اصطلاحات الفنون ). || ستور به اندک علف بسنده کننده و اندک پذیر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). ستوری که به اندک مایه علف بسنده کند. ( مهذب الاسماء ).
شکور. [ ش ُ ] ( اِ ) جانوری که زمین را نبش کرده و مرده را درآورده می خورد. ( ناظم الاطباء ). گورکن.
شکور. [ ش ُ ] ( ع اِ ) ج ِ شکر : لانریدمنکم جزاء و لا شکوراً. ( قرآن 9/76 ) ( منتهی الارب ).
شکور. [ ش ُ ] ( ع مص ) شکر. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). سپاسداری کردن. ( ترجمان القرآن جرجانی ص 62 ) ( المصادر زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). رجوع به شکر در معنی مصدری شود.
شکور. [ ش َ ] ( اِخ ) یکی از نامهای باری تعالی و معنی آن پاداش دهنده بندگان مر اعمال ایشان را و بر عمل قلیل جزای جزیل دهنده است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نامی از نامهای خدای تعالی : عبدالشکور. ( یادداشت مؤلف ) :
پس چه گویی ز بهر ایشان کرد
آسمان و زمین غفور شکور.
شکور. [ ش ُ ] ( اِ ) جانوری که زمین را نبش کرده و مرده را درآورده می خورد. ( ناظم الاطباء ). گورکن.
شکور. [ ش ُ ] ( ع اِ ) ج ِ شکر : لانریدمنکم جزاء و لا شکوراً. ( قرآن 9/76 ) ( منتهی الارب ).
شکور. [ ش ُ ] ( ع مص ) شکر. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). سپاسداری کردن. ( ترجمان القرآن جرجانی ص 62 ) ( المصادر زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ). رجوع به شکر در معنی مصدری شود.
شکور. [ ش َ ] ( اِخ ) یکی از نامهای باری تعالی و معنی آن پاداش دهنده بندگان مر اعمال ایشان را و بر عمل قلیل جزای جزیل دهنده است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نامی از نامهای خدای تعالی : عبدالشکور. ( یادداشت مؤلف ) :
پس چه گویی ز بهر ایشان کرد
آسمان و زمین غفور شکور.
ناصرخسرو.
شکور. [ ش َ ] (اِخ ) یکی از نامهای باری تعالی و معنی آن پاداش دهنده ٔ بندگان مر اعمال ایشان را و بر عمل قلیل جزای جزیل دهنده است . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). نامی از نامهای خدای تعالی : عبدالشکور. (یادداشت مؤلف ) :
پس چه گویی ز بهر ایشان کرد
آسمان و زمین غفور شکور.
پس چه گویی ز بهر ایشان کرد
آسمان و زمین غفور شکور.
ناصرخسرو.
شکور. [ ش َ ] (ع ص ) مرد بسیارشکر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). سپاس دارنده . (مهذب الاسماء) مرد بسیارسپاس . (ناظم الاطباء). سپاس دار. (دهار) (تفلیسی ). مرد بسیار سپاسدار. سپاسدارنده . سخت سپاسگزار. بسیار سپاسگزار. آنکه زیاد ثنا کند. (یادداشت مؤلف ). آنکه خودرا از سپاس گفتن عاجز بیند، و برخی گفته اند: شکور کسی است که همه ٔ توانایی خود را در ادای شکر با دل و زبان و اعضای بدن از راه اعتراف و اعتقاد بکار بندد و باز برخی گفته اند که شاکر کسی است که بر رفاه سپاس گوید، ولی شکور کسی است که بر بلا سپاسداری کند. و دیگری گفته شاکر بر عطای الهی شکر گوید، ولی شکور بنده ای باشد که اگر از جانب حق بخشش و عطیه ای هم بدو نرسد باز سپاسگزاری کند. (از تعریفات جرجانی ) (از کشاف اصطلاحات الفنون ). || ستور به اندک علف بسنده کننده و اندک پذیر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). ستوری که به اندک مایه علف بسنده کند. (مهذب الاسماء).
شکور. [ ش ُ ] (اِ) جانوری که زمین را نبش کرده و مرده را درآورده می خورد. (ناظم الاطباء). گورکن .
شکور. [ ش ُ ] (ع اِ) ج ِ شکر : لانریدمنکم جزاء و لا شکوراً. (قرآن 9/76) (منتهی الارب ).
شکور. [ ش ُ ] (ع مص ) شکر. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). سپاسداری کردن . (ترجمان القرآن جرجانی ص 62) (المصادر زوزنی ) (تاج المصادر بیهقی ). رجوع به شکر در معنی مصدری شود.
فرهنگ عمید
۱. بسیارسپاسگزار و شُکرکننده.
۲. (اسم، صفت ) پاداش دهنده، عطاکنندۀ ثواب جزیل برای عمل قلیل، از صفات باری تعالی.
۲. (اسم، صفت ) پاداش دهنده، عطاکنندۀ ثواب جزیل برای عمل قلیل، از صفات باری تعالی.
دانشنامه اسلامی
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از فرهنگ قرآن است
شکور، مبالغه شاکر از اسمای خداوند است، به این معنا که بر شکر بنده جزا دهد، بندگان خود را بسیار ستاید و بر اندکی طاعت ثواب دهد.
این واژه، چهار بار به صورت صفت خدا در قرآن ذکر شده است:
شکور، مبالغه شاکر از اسمای خداوند است، به این معنا که بر شکر بنده جزا دهد، بندگان خود را بسیار ستاید و بر اندکی طاعت ثواب دهد.
این واژه، چهار بار به صورت صفت خدا در قرآن ذکر شده است:
wikiahlb: شکور
[ویکی الکتاب] معنی شَّکُورُ: بسیار شکرگزار
ریشه کلمه:
شکر (۷۵ بار)
«شکور» از مادّه «شُکر» است. «صبّار» و «شکور» هر دو صیغه مبالغه است که یکی فزونی صبر و استقامت را می رساند و دیگری فزونی شکرگزاری نعمت، اشاره به این که افراد باایمان نه در مشکلات و روزهای سخت دست و پای خود را گم می کنند و تسلیم حوادث می شوند و نه در روزهای پیروزی و نعمت، گرفتار غرور و غفلت می گردند. «شَکُور» صیغه مبالغه، به معنای بسیار شکرگزار، فزونی شکرگزاری را می رساند، که همان تکرار شکر و تداوم آن با قلب و لسان و اعضاء است. تعبیر به «شَکُور» در سوره «تغابن» که یکی از اوصاف خدا است، دلیل بر این است که خداوند از بندگانش به وسیله پاداش های عظیم، تشکر می کند.
ریشه کلمه:
شکر (۷۵ بار)
«شکور» از مادّه «شُکر» است. «صبّار» و «شکور» هر دو صیغه مبالغه است که یکی فزونی صبر و استقامت را می رساند و دیگری فزونی شکرگزاری نعمت، اشاره به این که افراد باایمان نه در مشکلات و روزهای سخت دست و پای خود را گم می کنند و تسلیم حوادث می شوند و نه در روزهای پیروزی و نعمت، گرفتار غرور و غفلت می گردند. «شَکُور» صیغه مبالغه، به معنای بسیار شکرگزار، فزونی شکرگزاری را می رساند، که همان تکرار شکر و تداوم آن با قلب و لسان و اعضاء است. تعبیر به «شَکُور» در سوره «تغابن» که یکی از اوصاف خدا است، دلیل بر این است که خداوند از بندگانش به وسیله پاداش های عظیم، تشکر می کند.
wikialkb: شَکُور
پیشنهاد کاربران
شکور یعنی نام خداوند مهربان
شکور : شکور از اسمهای خداوند است.
شکور : سپاس دارنده نیکان
شکور : سپاس دارنده نیکان
شاکر :قدر شناس، سپاس گزارنده
شکور: قدردان، سپاس دارنده
شکور: قدردان، سپاس دارنده
کلمات دیگر: