شکر سگر .
خار پشت و سیخو سغر اسغر .
خار پشت و سیخو سغر اسغر .
شگر
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شگر. [ ش َ گ َ ] ( اِ ) زنبور سیاه. ( آنندراج ) ( غیاث ) :
ز پستان هر یک شگر خورده شیر.
شگر. [ ش ِ / ش ُ گ َ ] ( اِ ) خارپشت. سیخو. ( ناظم الاطباء ). سغر. اسغر. رجوع به خارپشت شود.
ز پستان هر یک شگر خورده شیر.
( اسکندرنامه از آنندراج ).
شگر. [ ش ِ / ش ُ گ َ ] ( اِ ) خارپشت. سیخو. ( ناظم الاطباء ). سغر. اسغر. رجوع به خارپشت شود.
شگر. [ ش َ گ َ ] (اِ) زنبور سیاه . (آنندراج ) (غیاث ) :
ز پستان هر یک شگر خورده شیر.
ز پستان هر یک شگر خورده شیر.
(اسکندرنامه از آنندراج ).
شگر. [ ش ِ / ش ُ گ َ ] (اِ) خارپشت . سیخو. (ناظم الاطباء). سغر. اسغر. رجوع به خارپشت شود.
کلمات دیگر: