بر پای دارنده فلک . خداوند
فلک برپای دار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فلک برپای دار. [ ف َ ل َ ب َ ] ( نف مرکب ) برپای دارنده فلک. فلک بان. خداوند :
فلک برپای دار انجم افروز
خرد را بی میانجی حکمت آموز.
فلک برپای دار انجم افروز
خرد را بی میانجی حکمت آموز.
نظامی.
کلمات دیگر: