کلمه جو
صفحه اصلی

قصل

لغت نامه دهخدا

قصل. [ ق َ ص َ ] ( ع اِ ) آنچه از گندم دور کنند وقت پاکیزه کردن. ( منتهی الارب ). آنچه از طعام بیرون کنند و آن را دور اندازند. و در صحاح آمده : القصل فی الطعام ؛ کالزؤان و قال الراجز: و قد غربلت و کربلت من القصل. ( اقرب الموارد ).

قصل. [ ق ِ ] ( ع ص ) فرومایه سست. گول بی خیر، یا آنکه از نادانی و حماقت ضبط حال خود نتواند کرد. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || ( اِ ) قُصالة. ( اقرب الموارد ). رجوع به قصالة شود.

قصل. [ ق َ ] ( ع اِ ) قَصَل.( منتهی الارب ). رجوع به قَصَل شود. || شکوفه درخت سلم. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). || قُصالة. ( اقرب الموارد ). رجوع به قصالة شود.

قصل. [ ق َ ] ( ع مص ) بریدن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ): قصله قصلاً؛ قطعه. ( اقرب الموارد ). || زدن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ): قصل عنقه ؛ زد گردن او را. ( منتهی الارب ). || پاکوب کردن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ): قصل الحنطة؛ داسها. ( اقرب الموارد ). || قصیل علف دادن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ): قصل الدابة ( و علی الدابة )؛ علفها القصیل. ( از اقرب الموارد ).

قصل . [ ق َ ] (ع اِ) قَصَل .(منتهی الارب ). رجوع به قَصَل شود. || شکوفه ٔ درخت سلم . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || قُصالة. (اقرب الموارد). رجوع به قصالة شود.


قصل . [ ق َ ] (ع مص ) بریدن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ): قصله قصلاً؛ قطعه . (اقرب الموارد). || زدن . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد): قصل عنقه ؛ زد گردن او را. (منتهی الارب ). || پاکوب کردن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ): قصل الحنطة؛ داسها. (اقرب الموارد). || قصیل علف دادن . (اقرب الموارد) (منتهی الارب ): قصل الدابة (و علی الدابة)؛ علفها القصیل . (از اقرب الموارد).


قصل . [ ق َ ص َ ] (ع اِ) آنچه از گندم دور کنند وقت پاکیزه کردن . (منتهی الارب ). آنچه از طعام بیرون کنند و آن را دور اندازند. و در صحاح آمده : القصل فی الطعام ؛ کالزؤان و قال الراجز: و قد غربلت و کربلت من القصل . (اقرب الموارد).


قصل . [ ق ِ ] (ع ص ) فرومایه ٔ سست . گول بی خیر، یا آنکه از نادانی و حماقت ضبط حال خود نتواند کرد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). || (اِ) قُصالة. (اقرب الموارد). رجوع به قصالة شود.



کلمات دیگر: