شگار

فرهنگ فارسی

زغال و انگشت

شگار. [ ش ِ ] (اِ) هر چیز خوردنی . (ناظم الاطباء). خوردن . (فرهنگ جهانگیری ). || چیزی خوردن . (برهان ).

شگار. [ ش ُ ] (اِ) زغال . انگِشت . (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری ) (از برهان ).

شگار. [ ش َ ] ( اِ ) شغال.( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( از برهان ). تبدیل شغار. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). رجوع به شغال شود.

شگار. [ ش ِ ] ( اِ ) هر چیز خوردنی. ( ناظم الاطباء ). خوردن. ( فرهنگ جهانگیری ). || چیزی خوردن. ( برهان ).

شگار. [ ش ُ ] ( اِ ) زغال. انگِشت. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جهانگیری ) ( از برهان ).

شگار. [ ش َ ] (اِ) شغال .(ناظم الاطباء) (از فرهنگ جهانگیری ) (از برهان ). تبدیل شغار. (آنندراج ) (انجمن آرا). رجوع به شغال شود.

کلمات دیگر: