لاله مرغی است که زراعت را میخورد و از بین می برد .
شقران
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
شقران. [ ش ِ ] ( ع اِ ) لاله.( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || مرغی است که زراعت را می خورد و از بین می برد. ( از اقرب الموارد ). || گیاهی است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
شقران. [ ش ُ ] ( اِخ ) مولای نبی ( ص ) است ، نام وی صالح. ( ازحبیب السیر چ سنگی تهران ج 1 ص 145 و 184 ). و رجوع به مجمل التواریخ و القصص ص 259 و 260 و فهرست تاریخ گزیده و اعلام زرکلی و فهرست ج 2 حبیب السیر چ خیام شود.
شقران. [ ش ُ ] ( اِخ ) مولای نبی ( ص ) است ، نام وی صالح. ( ازحبیب السیر چ سنگی تهران ج 1 ص 145 و 184 ). و رجوع به مجمل التواریخ و القصص ص 259 و 260 و فهرست تاریخ گزیده و اعلام زرکلی و فهرست ج 2 حبیب السیر چ خیام شود.
شقران . [ ش ِ ] (ع اِ) لاله .(منتهی الارب ) (آنندراج ). || مرغی است که زراعت را می خورد و از بین می برد. (از اقرب الموارد). || گیاهی است . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
شقران . [ ش ُ ] (اِخ ) مولای نبی (ص ) است ، نام وی صالح . (ازحبیب السیر چ سنگی تهران ج 1 ص 145 و 184). و رجوع به مجمل التواریخ و القصص ص 259 و 260 و فهرست تاریخ گزیده و اعلام زرکلی و فهرست ج 2 حبیب السیر چ خیام شود.
کلمات دیگر: