کوبنده کرنج . کوبنده برنج . برنج کوب
کرنج کوب
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کرنج کوب. [ ک َ رَ ] ( نف مرکب ) کوبنده کرنج. کوبنده برنج. که برنج کوبد. برنج کوب. || ( اِ مرکب ) آلتی که با آن برنج کوبند. برنج کوب.
- جواز کرنج کوبی ؛ چوبی که بدان برنج کوبند : در شیخ امیرحسین تغییری پیدا شد و سر خود را مقداری می برداشت و برزمین میزد چون جواز کرنج کوبی. ( انیس الطالبین ص 176 ).
- جواز کرنج کوبی ؛ چوبی که بدان برنج کوبند : در شیخ امیرحسین تغییری پیدا شد و سر خود را مقداری می برداشت و برزمین میزد چون جواز کرنج کوبی. ( انیس الطالبین ص 176 ).
کلمات دیگر: