چوب بلند چوب باریک و بسیار بلند
علمبه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
علمبه. [ ع َ ل َ ب َ / ب ِ ] ( اِ ) چوب بلند. چوب باریک و بسیار بلند.
- درازعلمبه ؛ بسیار طویل بی اندام. در تداول مردم تهران «درازاَلنگه » گفته شود.
- درازعلمبه ؛ بسیار طویل بی اندام. در تداول مردم تهران «درازاَلنگه » گفته شود.
کلمات دیگر: