آن که پایگاه و مرتبه اش به بلندی فلک باشد .
فلک پایگه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فلک پایگه. [ ف َ ل َ گ َه ْ ] ( ص مرکب ) آنکه پایگاه ومرتبه اش به بلندی فلک باشد. بلندمرتبه :
شها، شهریارا، جهان داورا
فلک پایگه مشتری پیکرا.
شها، شهریارا، جهان داورا
فلک پایگه مشتری پیکرا.
نظامی.
رجوع به فلک پایه شود.کلمات دیگر: