فلیق . [ ف َ ] (ع اِ) کار شگفت . || بلا و سختی . (منتهی الارب ). داهیة. (اقرب الموارد). || رگی که بر گردن ْ بلند برآید. || رگی در بازو. || مغاکی پیش حلقوم شتر. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
فلیق
لغت نامه دهخدا
فلیق. [ ف َ ] ( ع اِ ) کار شگفت. || بلا و سختی. ( منتهی الارب ). داهیة. ( اقرب الموارد ). || رگی که بر گردن ْ بلند برآید. || رگی در بازو. || مغاکی پیش حلقوم شتر. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
فلیق. [ ف َ ] ( اِ ) پیله باشد که ابریشم از آن به هم رسد. ( برهان ).
فلیق. [ ف ُل ْ ل َ ] ( ع اِ ) شفتالوی دانه کفیده. ( منتهی الارب ) ( بحر الجواهر ) ( از اقرب الموارد ). خوخ ابیض. ( فهرست مخزن الادویه ).
فلیق. [ ف َ ] ( اِ ) پیله باشد که ابریشم از آن به هم رسد. ( برهان ).
فلیق. [ ف ُل ْ ل َ ] ( ع اِ ) شفتالوی دانه کفیده. ( منتهی الارب ) ( بحر الجواهر ) ( از اقرب الموارد ). خوخ ابیض. ( فهرست مخزن الادویه ).
فلیق . [ ف َ ] (اِ) پیله باشد که ابریشم از آن به هم رسد. (برهان ).
فلیق . [ ف ُل ْ ل َ ] (ع اِ) شفتالوی دانه کفیده . (منتهی الارب ) (بحر الجواهر) (از اقرب الموارد). خوخ ابیض . (فهرست مخزن الادویه ).
کلمات دیگر: