فلک سیر . فلک مرتبت
فلک نشین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
فلک نشین. [ ف َ ل َ ن ِ ] ( نف مرکب ) فلک سیر. فلک محل. فلک مرتبت. فلک مقدار. فلک پایه :
خود را چو ستوده ای نکوهد
عیسی فلک نشین شمارش.
خود را چو ستوده ای نکوهد
عیسی فلک نشین شمارش.
خاقانی.
کلمات دیگر: