صادق نوجوکی (زادهٔ ۲۲ بهمن ۱۳۲۹ در تهران)، موسیقی دان، آهنگساز، تنظیم کننده و نوازندهٔ پیانوی موسیقی کلاسیک و پاپ ایران است. وی آهنگساز پیشگام و نوآور در استفاده از ارکستر زهی و پیانو در موسیقی پاپ ایران است. او هم اکنون مقیم لس آنجلس آمریکا است.
ترانه شناسی صادق نوجوکی
ناصر چشم آذر
منوچهر چشم آذر
مجتبی میرزاده
صادق نوجوکی در سال ۱۳۲۹ در تهران زاده شد. خانوادهٔ وی با موسیقی بیگانه نبودند. مادر او تار می نواخت و همچنین فعالیت های پسر دایی او سیروس آرمین (در نوازندگی سنتور) و پسرخالهٔ او هوشنگ مهاجری (در نوازندگی ویولن)، سبب جذب وی به موسیقی شد. وی در ابتدا فراگیری موسیقی را نزد محمد احمدزاده آغاز کرد و مدتی بعد، منوچهر جهانبگلو استاد او شد و به واسطهٔ این استاد موسیقی، با علی تجویدی آشنا شد و نکاتی را از وی فرا گرفت. او در سنین هفده-هجده سالگی در زمانی که به دبیرستان می رفت در گروه هایی که با همسالان خود تشکیل می داد، به عنوان نوازندهٔ کیبورد و آکاردئون فعالیت می نمود. خوانندگان گروه، سُلی، مرتضی برجسته و عباس وفایی (وفا) بودند. در این زمان او برای این گروه ها آهنگ هایی می ساخت که دو تای از آن ها با نام های «معما» و «خوب من» با صدای عباس وفایی پخش شدند. کارهای رسمی ای که از او معروف شدند و آغاز کار حرفه ای او نیز بودند، دو آهنگ با نام های «رودخونه ها» با صدای رامش و «سَرسپرده» با صدای ستار بودند.
صادق نوجوکی پس از سفر به آمریکا، دورهٔ آزاد موسیقی دانشگاه بین المللی سن دیگو را گذراند. وی معدود موسیقی های تبلیغاتی ای نیز برای شرکت های خارجی ساخته است و چون در زمینهٔ موسیقیِ متن از همان اوایل فعالیت حرفه ای خود (یعنی سال ۵۷) از ایران خارج شد، زمینهٔ مناسبی برای ارتباط وی با فیلم سازان خارجی مهیا نشد.
وی دلیل متنوع بودن ساخته های خود را علاقه، صرف زمان، تفکر و احساس می داند. او دلیل دیگر تنوع آثار خود را متفاوت بودنِ تحصیلات خود از موسیقی و نیز تعامل با انسان های مختلف می داند. همچنین او استفاه از دانش ریاضی را در کار آهنگسازی خود مهم می داند. وی زمان لازم برای تولد یک اثر موسیقایی را یک ثانیه می داند.
ترانه شناسی صادق نوجوکی
ناصر چشم آذر
منوچهر چشم آذر
مجتبی میرزاده
صادق نوجوکی در سال ۱۳۲۹ در تهران زاده شد. خانوادهٔ وی با موسیقی بیگانه نبودند. مادر او تار می نواخت و همچنین فعالیت های پسر دایی او سیروس آرمین (در نوازندگی سنتور) و پسرخالهٔ او هوشنگ مهاجری (در نوازندگی ویولن)، سبب جذب وی به موسیقی شد. وی در ابتدا فراگیری موسیقی را نزد محمد احمدزاده آغاز کرد و مدتی بعد، منوچهر جهانبگلو استاد او شد و به واسطهٔ این استاد موسیقی، با علی تجویدی آشنا شد و نکاتی را از وی فرا گرفت. او در سنین هفده-هجده سالگی در زمانی که به دبیرستان می رفت در گروه هایی که با همسالان خود تشکیل می داد، به عنوان نوازندهٔ کیبورد و آکاردئون فعالیت می نمود. خوانندگان گروه، سُلی، مرتضی برجسته و عباس وفایی (وفا) بودند. در این زمان او برای این گروه ها آهنگ هایی می ساخت که دو تای از آن ها با نام های «معما» و «خوب من» با صدای عباس وفایی پخش شدند. کارهای رسمی ای که از او معروف شدند و آغاز کار حرفه ای او نیز بودند، دو آهنگ با نام های «رودخونه ها» با صدای رامش و «سَرسپرده» با صدای ستار بودند.
صادق نوجوکی پس از سفر به آمریکا، دورهٔ آزاد موسیقی دانشگاه بین المللی سن دیگو را گذراند. وی معدود موسیقی های تبلیغاتی ای نیز برای شرکت های خارجی ساخته است و چون در زمینهٔ موسیقیِ متن از همان اوایل فعالیت حرفه ای خود (یعنی سال ۵۷) از ایران خارج شد، زمینهٔ مناسبی برای ارتباط وی با فیلم سازان خارجی مهیا نشد.
وی دلیل متنوع بودن ساخته های خود را علاقه، صرف زمان، تفکر و احساس می داند. او دلیل دیگر تنوع آثار خود را متفاوت بودنِ تحصیلات خود از موسیقی و نیز تعامل با انسان های مختلف می داند. همچنین او استفاه از دانش ریاضی را در کار آهنگسازی خود مهم می داند. وی زمان لازم برای تولد یک اثر موسیقایی را یک ثانیه می داند.
wiki: صادق نوجوکی