نفیر کردن

فریاد بر آوردن . فغان کردن . ناله و خروش کردن . به شکوه و شکایت بانگ بر داشتن . خروشیدن .

نفیر کردن. [ ن َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) فریاد برآوردن. فغان کردن. ناله و خروش کردن. به شکوه و شکایت بانگ برداشتن. خروشیدن :
نه شغب کردند آن بچگکان و نه نفیر
بچه گرسنه دیدی که ندارد شغبی.جوداز دو کف بخل زدایت کند نفیر
بخل از دو دست جودفزایت کند نفیر.وز تو ستوه گشت و بماندی از او نفور
آنکس که ز آرزوت همی کرد دی نفیر.گر از تو چو از من نفور است خلق
ترا به ، مکن هیچ بانگ و نفیر.پیش مردان خدا کردی نفیر
این شکایت آن زن از درد نذیر.بکنند اینهمه خروش و نفیر
که همه خلق را همین پیش است.رضای دوست به دست آر و صبر کن سعدی
که دوستی نبود گر کنی نفیر از دوست.نه من کردم از دست جورت نفیر
که خلقی ز خلقی یکی کشته گیر.