نقاب بر رخ زدن
نقاب بستن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نقاب بستن. [ ن ِ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) نقاب بر رخ زدن :
نقاب چینی و رومی به نیسان
همی بندد صبا بر روی هامون.
تا ببندد روی چرخ از شب نقاب.
تا ببندد هوا ز ابر نقاب.
از چه سبب چون عرب نیزه کشید آفتاب.
زآن نقاب از ارغوان بست آسمان.
شه ز نقابی نقیبان رست.
نقاب چینی و رومی به نیسان
همی بندد صبا بر روی هامون.
ناصرخسرو.
زین هزاران شمع کآن آید پدیدتا ببندد روی چرخ از شب نقاب.
ناصرخسرو.
تا بپوشد زمین ز سبزه لباس تا ببندد هوا ز ابر نقاب.
مسعودسعد.
شب عربی وار بود بسته نقابی بنفش از چه سبب چون عرب نیزه کشید آفتاب.
خاقانی.
وز حنای دست بخت اوست صبح زآن نقاب از ارغوان بست آسمان.
خاقانی.
زلف شب چون نقاب مشکین بست شه ز نقابی نقیبان رست.
نظامی.
کلمات دیگر: