محلط

محلط. [ م ُ ل ِ ] ( ع ص ) اجتهادکننده در سوگند. ( منتهی الارب ). سوگند یادکننده و ستیهنده. ( آنندراج ). تند و تیز در سوگند یاد کردن. ( ناظم الاطباء ). || قضیب فحل در فرج ناقه نهنده. ( از منتهی الارب ). رجوع به احلاط شود.