کلمه جو
صفحه اصلی

محضن

لغت نامه دهخدا

محضن . [ م ُ ض ِ ] (ع ص ) ذلیل کننده . خوارکننده . || نکوهنده . (ناظم الاطباء). عیب کننده . (از منتهی الارب ) (آنندراج ). || آنکه حق کسی را ببرد. (ناظم الاطباء). برنده ٔ حق . (از منتهی الارب ).


محضن. [ م َ ض َ / ض ِ ] ( ع اِ ) جای بچه برآوردن مرغان. ج ، محاضن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

محضن. [ م ُ ض ِ ] ( ع ص ) ذلیل کننده. خوارکننده. || نکوهنده. ( ناظم الاطباء ). عیب کننده. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). || آنکه حق کسی را ببرد. ( ناظم الاطباء ). برنده حق. ( از منتهی الارب ).

محضن . [ م َ ض َ / ض ِ ] (ع اِ) جای بچه برآوردن مرغان . ج ، محاضن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).



کلمات دیگر: