نقبه

فرهنگ فارسی

خارش که آن مرض باشد از یبوست و غلبه خون ٠ گر . نقبه .

لغت نامه دهخدا

( نقبة ) نقبة. [ ن ُ ب َ ] ( ع اِ )واحد نقب ، به معنی جرب است. ( از اقرب الموارد ). رجوع به نُقَب شود. || آغاز گر. ( منتهی الارب ). آغاز گر و جرب. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ). اول گرگنی اشتر. ( مهذب الاسماء ). ج ، نُقب و نُقَب. || وجه. ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ) ( المنجد ). روی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || ثقب. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ). ثقبه. سوراخ. ( یادداشت مؤلف ). سوراخ. ( مهذب الاسماء ). سوراخ عمیق نافذ. ( ناظم الاطباء ). || رنگ. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). گونه. ( مهذب الاسماء ). لون. ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). || آواز . ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به معنی بعدی شود. || زنگ زدگی. صداء. ( اقرب الموارد ) ( تاج العروس ) ( متن اللغة ) ( المنجد ). || میزرمانندی است بی نیفه که در آن سجاف دوزند یا شلوار بی پای. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). مئزرمانندی بی نیفه که بر آن سجاف دوزند و شلوار بی پاچه. ( ناظم الاطباء ). جامه ای است ازارمانند که سجاف بدون نیفه ای دور آن است و مانند شلوار بسته می شود. ( ازاقرب الموارد ). لباسی است که قسمت بالای آن چون شلوار است و گفته اند شلوار بدون ساقین است. ( از لسان العرب ). گویند: ما علیها الا نقبة. ( اقرب الموارد ). و گویند: نقبت الثوب نقباً؛ جعلته نقبه. ( منتهی الارب ).

نقبة. [ ن ِ ب َ ] ( ع اِ ) هیأت روی بند بستن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). هیأت روی بربستن. ( آنندراج ). هیأت انتقاب. ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ) ( المنجد ). گویند:امراءة حسنةالنقبة. ( اقرب الموارد ). || اثر و هیأت هر چیزی. ( از متن اللغة ). اثر: اِن علیه نِقْبَةً؛ ای اثراً. ( اقرب الموارد ) ( از المنجد ).

نقبه. [ ن َ ب َ ] ( ع اِ ) خارش که آن مرض باشد از یبوست و غلبه خون. ( غیاث اللغات ). گر. ( یادداشت مؤلف ). نُقبَة. رجوع به نقبة شود.

نقبه . [ ن َ ب َ ] (ع اِ) خارش که آن مرض باشد از یبوست و غلبه ٔ خون . (غیاث اللغات ). گر. (یادداشت مؤلف ). نُقبَة. رجوع به نقبة شود.

نقبة. [ ن ِ ب َ ] (ع اِ) هیأت روی بند بستن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). هیأت روی بربستن . (آنندراج ). هیأت انتقاب . (اقرب الموارد) (متن اللغة) (المنجد). گویند:امراءة حسنةالنقبة. (اقرب الموارد). || اثر و هیأت هر چیزی . (از متن اللغة). اثر: اِن ّ علیه نِقْبَةً؛ ای اثراً. (اقرب الموارد) (از المنجد).

نقبة. [ ن ُ ب َ ] (ع اِ)واحد نقب ، به معنی جرب است . (از اقرب الموارد). رجوع به نُقَب شود. || آغاز گر. (منتهی الارب ). آغاز گر و جرب . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از المنجد). اول گرگنی اشتر. (مهذب الاسماء). ج ، نُقب و نُقَب . || وجه . (اقرب الموارد) (متن اللغة) (المنجد). روی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || ثقب . (اقرب الموارد) (المنجد). ثقبه . سوراخ . (یادداشت مؤلف ). سوراخ . (مهذب الاسماء). سوراخ عمیق نافذ. (ناظم الاطباء). || رنگ . (منتهی الارب ) (آنندراج ). گونه . (مهذب الاسماء). لون . (اقرب الموارد) (متن اللغة). || آواز . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). رجوع به معنی بعدی شود. || زنگ زدگی . صداء. (اقرب الموارد) (تاج العروس ) (متن اللغة) (المنجد). || میزرمانندی است بی نیفه که در آن سجاف دوزند یا شلوار بی پای . (منتهی الارب ) (آنندراج ). مئزرمانندی بی نیفه که بر آن سجاف دوزند و شلوار بی پاچه . (ناظم الاطباء). جامه ای است ازارمانند که سجاف بدون نیفه ای دور آن است و مانند شلوار بسته می شود. (ازاقرب الموارد). لباسی است که قسمت بالای آن چون شلوار است و گفته اند شلوار بدون ساقین است . (از لسان العرب ). گویند: ما علیها الا نقبة. (اقرب الموارد). و گویند: نقبت الثوب نقباً؛ جعلته نقبه . (منتهی الارب ).

کلمات دیگر: