طوایف بختیاری

طوایف بختیاری کنفدراسیونی از طایفه های ایل بختیاری که یکی از قدیمی ترین ایلات فلات ایران می باشند و در بخش های جنوب غربی، غرب و تا حدودی، جنوب ایران، زندگی می کنند. از نظر تقسیمات استانی، طایفه های ایل بختیاری، در استان های چهارمحال و بختیاری، شمال و غرب خوزستان، شمال شرقی لرستان، جنوب غربی و غرب استان اصفهان، شمال و شمال غربی کهگیلویه و بویراحمد، همچنین بخش های کوچکی از استان مرکزی، استان بوشهر و استان ایلام دهلران، موسیان، پراکنده می باشند. ایل بختیاری به گویش بختیاری که یکی از گویش های زبان لری است تکلم می کنند.
بابادی باب
دورکی
بختیاروند
دینارانی
ایل بختیاری دارای تقسیمات خاص طایفه ای است، که پیشینه آن به اواخر قرن پانزدهم و اوایل قرن شانزدهم میلادی بازمی گردد و به عنوان نمودار اجتماعی ایل بختیاری شناخته می شود و بر پایه آن، طوایف بختیاری به دو شاخه هفت لنگ و چهارلنگ تقسیم می شوند. هر یک از این دو شاخه، به نوبه خود، از چند باب (بلوک) تشکیل شده و هر باب (باو)؛ از چند طایفه، هر طایفه؛ از چند تیره و هر تیره؛ از چند اولاد و هر اولاد نیز؛ از چندین خانوار، (که کُر بُوو؛ بمعنای پدر و پسر، نیز خوانده می شود) تشکیل شده است. خانوار کوچکترین بخش، در تقسیمات و ساختار اجتماعی ایل بختیاری محسوب می شود.
ایل بختیاری به دو شاخه اصلی؛ هفت لنگ و چهارلنگ تقسیم می شود. شاخه هفت لنگ از ۴ باب (رده) تشکیل شده است که عبارتند ار: بابادی باب، دورکی، بختیاروند و دینارانی. شاخه چهارلنگ نیز به ۶ باب (در گذشته؛ بزرگ طایفه خوانده می شدند) که شامل: محمود صالح، زلکی، ممی وند، موگویی ، کیان ارثی تفکیک می گردد.
شاخه هفت لنگ شامل چهار باب می باشد که عبارتند از: