عبدالرحمن بدوی ( عبد الرحمن بدوی؛ زاده: ۱۷ فوریه ۱۹۱۷ - درگذشته: ۲۵ ژوئیه ۲۰۰۲) یکی از بارزترین استادان فلسفه عرب در قرن بیستم بود. وی دارای کتابهای فراوانی است که شامل بیشتر از ۱۵۰ کتاب می باشد، بعضی از کتاب ها جنبه تحقیقی دارد و بعضی دیگر ترجمه و گردآوری و تألیف شده است، بعضی از فعالین در زمینه فلسفه او را اولین فیلسوف وجودی (هستی شناس) در مصر می دانند که اینهم بخاطر تأثیراتی است که وی از بعضی از هستی شناسان در اروپا و در راس آن ها فیلسوف آلمانی مارتین هایدگر پذیرفته است.Alexandre Koyré
پدر وی بدوی بن بدوی بن محمود الشریاصی، کدخدای روستای شریاص، وی که یکی از ثروتمندان منطقه بشمار می رفت ۴ سال قبل از ولادت عبدالرحمن مورد حمله تروریستی قرارگرفت. عبدالرحمن بن بدوی در روستای شریاص – دمیاط به دنیا آمد، وی پانزدهمین فرزند از بین ۲۱ خواهر و برادر دیگر خود بود. وی مدرسه ابتدایی را در سال ۱۹۲۹ از مدرسه فارسکور فارغ التحصیل شد، دبیرستان را در سال ۱۹۳۲ در مدرسه السعیدیه در الجیزه به پایان رساند. در سال ۱۹۳۴ لیسانس خود را در مدرسه السعیدیه که مشهورترین مدرسه در مصر بخاطر اینکه مدرسه فرزندان ثروتمندان و بزرگان بود بپایان رساند و در کل مصر نفر دوم شد. در سال ۱۹۳۴ به دانشکده ادبیات قسمت فلسفه در دانشگاه قاهره راه یافت، طه حسین وی را برای مدت ۴ ماه در سال ۱۹۳۷ برای فراگیری زبان آلمانی و ایتالیایی به آلمان و ایتالیا فرستاد، دکتر عبدالرحمن در همان سال به قاهره برگشت و در مه ۱۹۳۸ با درجه لیسانس ممتاز و عالی از قسمت فلسفه فارغ التحصیل شد.بعد از اتمام تحصیلات دانشگاهی، از طرف دانشگاه قاهره وی را به عنوان دانشیار و استادیار بکار گمارده شد تا اینکه وی توانست فوق لیسانس و دکترای خودش را در سال ۱۹۴۴ از دانشگاه قاهره «که در آن زمان به نام دانشگاه ملک فؤاد شناخته می شد» دریافت نماید. اسم رساله خاص وی برای گرفتن دکتر عبارت بود از «زمان هستی» که طه حسین با نوشتن یک یادداشت روی آن در ۲۹ مه ۱۹۴۴ گفت: برای اولین بار ما نظاره گر فیلسوفی مصری هستیم. دکتر عبدالرحمن بدوی در این کتاب در مورد مرگ در فلسفه هستی و زمان هستی به بحث و بررسی پرداخته است.دکتر عبدالرحمان بدوی بخوبی به زبانهای فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی، اسپانیایی، یونانی، لاتینی، انگلیسی و فارسی و عربی صحبت می کرد.
دکتر عبدالرحمن بدوی بعد از دریافت دکترا مسئولیت ها و مناصب زیر را تا زمان درگذشتش برعهده گرفت: استاد در قسمت فلسفه دانشکده ادبیات دانشگاه فؤاد در آوریل ۱۹۴۵، استادیار در قسمت فلسفه دانشگاه فؤاد در ژوئیه سال ۱۹۴۹، ترک دانشگاه قاهره در ۱۹ سپتامبر ۱۹۵۰ برای تأسیس قسمت فلسفه در دانشکده ادبیات دانشگاه عین شمس (دانشگاه سابق ابراهیم پاشا)، گرفتن کرسی استادی در همین دانشگاه در ژانویه سال ۱۹۵۹، مشاور فرهنگی و مدیر هیئت فرهنگی در برن سوییس از مارس ۱۹۵۶ تا نوامبر سال ۱۹۵۸، وی همچنین به عنوان یک استاد سیار در تعدادی از دانشگاه های دنیا تدریس می نمود منجمله از ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ در تعدادی از دانشگاه های لبنان، در سال ۱۹۶۷ در قسمت پژوهشهای اسلامی در دانشکده ادبیات دانشگاه سوربون فرانسه، بین سال های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۳ در دانشگاه لیبی در بنغازی، در سال های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۴ در دانشکده الهیات و علوم اسلامی دانشگاه تهران و بین سال های ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۲ استاد فلسفه معاصر و منطق و اخلاق و تصوف در دانشکده ادبیات دانشگاه کویت تدریس نمود و در نهایت بعد از سال ها تدریس و … در پاریس مستقر و ساکن گردید.
وی در ابتدا عضو حزب مصر جوان در بین سال های ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۰ بود، بعد در سال ۱۹۴۴ به عضویت حزب ملی جدید درآمد و عضو هیئت عالی این حزب گردید، وی به همراه ۵۰ شخصیت دیگر برای نوشتن قانون اساسی مصر در ژوئیه ۱۹۵۵ انتخاب گردید، تنظیم قانون اساسی در اوت ۱۹۵۴ به پایان رسید ولی این قانون مورد بازنگری واقع شد و بعد از تغییرات به قانون اساسی سال ۱۹۵۶ تبدیل شد.
پدر وی بدوی بن بدوی بن محمود الشریاصی، کدخدای روستای شریاص، وی که یکی از ثروتمندان منطقه بشمار می رفت ۴ سال قبل از ولادت عبدالرحمن مورد حمله تروریستی قرارگرفت. عبدالرحمن بن بدوی در روستای شریاص – دمیاط به دنیا آمد، وی پانزدهمین فرزند از بین ۲۱ خواهر و برادر دیگر خود بود. وی مدرسه ابتدایی را در سال ۱۹۲۹ از مدرسه فارسکور فارغ التحصیل شد، دبیرستان را در سال ۱۹۳۲ در مدرسه السعیدیه در الجیزه به پایان رساند. در سال ۱۹۳۴ لیسانس خود را در مدرسه السعیدیه که مشهورترین مدرسه در مصر بخاطر اینکه مدرسه فرزندان ثروتمندان و بزرگان بود بپایان رساند و در کل مصر نفر دوم شد. در سال ۱۹۳۴ به دانشکده ادبیات قسمت فلسفه در دانشگاه قاهره راه یافت، طه حسین وی را برای مدت ۴ ماه در سال ۱۹۳۷ برای فراگیری زبان آلمانی و ایتالیایی به آلمان و ایتالیا فرستاد، دکتر عبدالرحمن در همان سال به قاهره برگشت و در مه ۱۹۳۸ با درجه لیسانس ممتاز و عالی از قسمت فلسفه فارغ التحصیل شد.بعد از اتمام تحصیلات دانشگاهی، از طرف دانشگاه قاهره وی را به عنوان دانشیار و استادیار بکار گمارده شد تا اینکه وی توانست فوق لیسانس و دکترای خودش را در سال ۱۹۴۴ از دانشگاه قاهره «که در آن زمان به نام دانشگاه ملک فؤاد شناخته می شد» دریافت نماید. اسم رساله خاص وی برای گرفتن دکتر عبارت بود از «زمان هستی» که طه حسین با نوشتن یک یادداشت روی آن در ۲۹ مه ۱۹۴۴ گفت: برای اولین بار ما نظاره گر فیلسوفی مصری هستیم. دکتر عبدالرحمن بدوی در این کتاب در مورد مرگ در فلسفه هستی و زمان هستی به بحث و بررسی پرداخته است.دکتر عبدالرحمان بدوی بخوبی به زبانهای فرانسوی، آلمانی، ایتالیایی، اسپانیایی، یونانی، لاتینی، انگلیسی و فارسی و عربی صحبت می کرد.
دکتر عبدالرحمن بدوی بعد از دریافت دکترا مسئولیت ها و مناصب زیر را تا زمان درگذشتش برعهده گرفت: استاد در قسمت فلسفه دانشکده ادبیات دانشگاه فؤاد در آوریل ۱۹۴۵، استادیار در قسمت فلسفه دانشگاه فؤاد در ژوئیه سال ۱۹۴۹، ترک دانشگاه قاهره در ۱۹ سپتامبر ۱۹۵۰ برای تأسیس قسمت فلسفه در دانشکده ادبیات دانشگاه عین شمس (دانشگاه سابق ابراهیم پاشا)، گرفتن کرسی استادی در همین دانشگاه در ژانویه سال ۱۹۵۹، مشاور فرهنگی و مدیر هیئت فرهنگی در برن سوییس از مارس ۱۹۵۶ تا نوامبر سال ۱۹۵۸، وی همچنین به عنوان یک استاد سیار در تعدادی از دانشگاه های دنیا تدریس می نمود منجمله از ۱۹۴۷ تا ۱۹۴۹ در تعدادی از دانشگاه های لبنان، در سال ۱۹۶۷ در قسمت پژوهشهای اسلامی در دانشکده ادبیات دانشگاه سوربون فرانسه، بین سال های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۳ در دانشگاه لیبی در بنغازی، در سال های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۴ در دانشکده الهیات و علوم اسلامی دانشگاه تهران و بین سال های ۱۹۷۴ تا ۱۹۸۲ استاد فلسفه معاصر و منطق و اخلاق و تصوف در دانشکده ادبیات دانشگاه کویت تدریس نمود و در نهایت بعد از سال ها تدریس و … در پاریس مستقر و ساکن گردید.
وی در ابتدا عضو حزب مصر جوان در بین سال های ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۰ بود، بعد در سال ۱۹۴۴ به عضویت حزب ملی جدید درآمد و عضو هیئت عالی این حزب گردید، وی به همراه ۵۰ شخصیت دیگر برای نوشتن قانون اساسی مصر در ژوئیه ۱۹۵۵ انتخاب گردید، تنظیم قانون اساسی در اوت ۱۹۵۴ به پایان رسید ولی این قانون مورد بازنگری واقع شد و بعد از تغییرات به قانون اساسی سال ۱۹۵۶ تبدیل شد.
wiki: عبدالرحمن بدوی