طور معرفت

کتاب طُوَرِ معرفت مثنوی دوم از مثنویات عرفانیات عبدالقادر بیدل دهلوی است که بر وزن «یوسف و زلیخا»ی جامی و«شیرین و خسرو»ی امیرخسرو دهلوی است که در هزار و سیصد بیت است و سفرنامه ای رمزی است که آن را طور معرفت می نامیده اند. بیدل در این مثنوی مانند شبستری کوه طور یا سینا را مقام تجلی و جلوه دانسته است.
بیدل می گوید:
(بیدل در اینجا می گوید هر برخاستنی از کوه است؛ سنگ سخت و قساوت پیشه نیست. کوهسار طراوت و رنگ و بو دارد؛ کوه جذاب است و...)