طه محمد علی (عربی: طه محمد علی)؛ (زاده: سال ۱۹۳۱ در صفوریه، الجلیل، درگذشته: در ۲ اکتبر ۲۰۱۱) شاعر و نویسنده فلسطینی و به نسل شعرای مقاومت تعلق داشت. به او لقب عاشق صفوریه داده شد و به عنوان یکی از شعرای قرن بیستم انتخاب شده است.
از وی قصاید و داستهایی باقی مانده است که بزبان های مختلف ترجمه شده است که مهم ترین آنها:
داستان ۱۴ و سایر داستانها در سال ۱۹۸۳ در الناصره
آتش در مقبره الدیر در سال ۱۹۹۲
وی در روستای مهاجرین صفوریه به دنیا آمد و بزرگ شد و با بروز مصیبت فلسطینیان در سال ۱۹۴۸ وی ۱۷ سال داشت که روستایشان نابود شد و مجبور به مهاجرات از آن شده و با خانواده اش به جنوب لبنان پناه آوردند تا اینکه بتوانند در زمانی اندک برای زندگی به شهر ناصریه بروند. اما حکام اسرائیل از بازگشت پناهندگان به روستاهایشان مخالفت نمودند و یک روستای یهودی نشین را در محل روستای صفوریه بنام تسیبوری بنا نهادند. او تا زمان درگذشتش در محله الصافرة در غرب شهر الناصره زندگی کرد و به عنوان یک پناهنده صفوریه زندگی نمود.او چهارسال در یک دبستان امکان تحصیل پیدا کرد و موفق به ادامه تحصیلات متوسط نشد و مشغول کار گردید و معتقد بود که علت تأخیر در انتشارات ادبی وی تا سن ۴۱ سالگی همین عامل بوده است. اولین دیوان خودش را در اواسط دهه ۸۰ منتشر نمود بنحوی که کتابهای شعر می نوشت و از هزینه زندگی اش را از طریق فروش خاطرات سیر و سیاحت خود در شهر الناصریه تأمین می نمود.وی به صفوف حزب کمونیست در اسرائیل پیوست و در سال ۱۹۹۰ به دلایل اختلافات فکری از آن جدا شد.او در ۲ اکتبر سال ۲۰۱۱ در شهر الناصره درگذشت و از خودش همسر، دو پسر و یک دختر باقی ماند. منابع فرهنگی و ادبی و سیاسی بسیاری و از جمله وزارت فرهنگ فلسطین در بیانیه هایی که بعد از فوت وی منتشر کردند وی را شاعر بزرگی در جنبش فرهنگی فلسطین و یکی از شاخص های برجسته و تاریخی نام نهادند که از تاریخ و داستانهای فلسطینی و تاریخ آن بسیار نوشته بود یاد کردند.
داستانها و کتابهای منتقدانه ابتدایی وی در روزنامه ها و مجلات فرهنگی منتشر شد که از جمله الفجر بود که شاعر فقید راشد حسین آن را به رشته تحریر درمی آورد و همین طور روزنامه های الجدید و الفکر الجدید وغیره. وی همچنین انتشارات برجسته شعریه خودش که بزبان خاص و منحصر بفرد بود را بنام قصیده ۱۴ وسایر قصائد ونیز آتش در مقبره الدیر را به رشته تحریر درآورد.
و تعدادی آثار دیگر می باشد.
از وی قصاید و داستهایی باقی مانده است که بزبان های مختلف ترجمه شده است که مهم ترین آنها:
داستان ۱۴ و سایر داستانها در سال ۱۹۸۳ در الناصره
آتش در مقبره الدیر در سال ۱۹۹۲
وی در روستای مهاجرین صفوریه به دنیا آمد و بزرگ شد و با بروز مصیبت فلسطینیان در سال ۱۹۴۸ وی ۱۷ سال داشت که روستایشان نابود شد و مجبور به مهاجرات از آن شده و با خانواده اش به جنوب لبنان پناه آوردند تا اینکه بتوانند در زمانی اندک برای زندگی به شهر ناصریه بروند. اما حکام اسرائیل از بازگشت پناهندگان به روستاهایشان مخالفت نمودند و یک روستای یهودی نشین را در محل روستای صفوریه بنام تسیبوری بنا نهادند. او تا زمان درگذشتش در محله الصافرة در غرب شهر الناصره زندگی کرد و به عنوان یک پناهنده صفوریه زندگی نمود.او چهارسال در یک دبستان امکان تحصیل پیدا کرد و موفق به ادامه تحصیلات متوسط نشد و مشغول کار گردید و معتقد بود که علت تأخیر در انتشارات ادبی وی تا سن ۴۱ سالگی همین عامل بوده است. اولین دیوان خودش را در اواسط دهه ۸۰ منتشر نمود بنحوی که کتابهای شعر می نوشت و از هزینه زندگی اش را از طریق فروش خاطرات سیر و سیاحت خود در شهر الناصریه تأمین می نمود.وی به صفوف حزب کمونیست در اسرائیل پیوست و در سال ۱۹۹۰ به دلایل اختلافات فکری از آن جدا شد.او در ۲ اکتبر سال ۲۰۱۱ در شهر الناصره درگذشت و از خودش همسر، دو پسر و یک دختر باقی ماند. منابع فرهنگی و ادبی و سیاسی بسیاری و از جمله وزارت فرهنگ فلسطین در بیانیه هایی که بعد از فوت وی منتشر کردند وی را شاعر بزرگی در جنبش فرهنگی فلسطین و یکی از شاخص های برجسته و تاریخی نام نهادند که از تاریخ و داستانهای فلسطینی و تاریخ آن بسیار نوشته بود یاد کردند.
داستانها و کتابهای منتقدانه ابتدایی وی در روزنامه ها و مجلات فرهنگی منتشر شد که از جمله الفجر بود که شاعر فقید راشد حسین آن را به رشته تحریر درمی آورد و همین طور روزنامه های الجدید و الفکر الجدید وغیره. وی همچنین انتشارات برجسته شعریه خودش که بزبان خاص و منحصر بفرد بود را بنام قصیده ۱۴ وسایر قصائد ونیز آتش در مقبره الدیر را به رشته تحریر درآورد.
و تعدادی آثار دیگر می باشد.
wiki: طه محمد علی