رادرفوردیم-۲۵۷ یکی از ایزوتوپ های رادرفوردیم است که نیمه عمری معادل ۴٫۷ ثانیه دارد و معمولاً با واپاشی آلفا تجزیه می شود اما واپاشی آن با شکافت خود به خودی و واپاشی بتا نیز رصد شده است.
واپاشی های کلاسیک
در سال ۱۹۷۴ یک اتم رادرفوردیم در یک همجوشی سرد در دوبنا تولید شد. این اولین باری بود که یک اتم رادرفوردیم از این راه به دست می آمد. در این آزمایش از یک اتم سرب ۲۰۸ و تیتانیم ۵۰ استفاده شد. دانشمندان روسی واپاشی خود به خود ۲۵۶Rf را مشاهده نمودند، ولی در مرکز تحقیقات یون سنگین هلمهولتز محصولات واپاشی ۲۵۵Rf و ۲۵۷Rf را شناسایی کردند.
82 208 P b + 22 50 T i → 104 258 R f ∗ ↗ 104 255 R f + 3 0 1 n → 104 256 R f + 2 0 1 n ↘ 104 257 R f + 0 1 n {\displaystyle {\displaystyle \mathrm {^{208}_{82}Pb+_{22}^{50}Ti\rightarrow _{104}^{258}Rf^{*}} {\begin{matrix}\nearrow \mathrm {^{255}_{104}Rf+3_{0}^{1}n} \\\rightarrow \mathrm {^{256}_{104}Rf+2_{0}^{1}n} \\\searrow \mathrm {^{257}_{104}Rf+_{0}^{1}n} \end{matrix}}}}
واپاشی های کلاسیک
در سال ۱۹۷۴ یک اتم رادرفوردیم در یک همجوشی سرد در دوبنا تولید شد. این اولین باری بود که یک اتم رادرفوردیم از این راه به دست می آمد. در این آزمایش از یک اتم سرب ۲۰۸ و تیتانیم ۵۰ استفاده شد. دانشمندان روسی واپاشی خود به خود ۲۵۶Rf را مشاهده نمودند، ولی در مرکز تحقیقات یون سنگین هلمهولتز محصولات واپاشی ۲۵۵Rf و ۲۵۷Rf را شناسایی کردند.
82 208 P b + 22 50 T i → 104 258 R f ∗ ↗ 104 255 R f + 3 0 1 n → 104 256 R f + 2 0 1 n ↘ 104 257 R f + 0 1 n {\displaystyle {\displaystyle \mathrm {^{208}_{82}Pb+_{22}^{50}Ti\rightarrow _{104}^{258}Rf^{*}} {\begin{matrix}\nearrow \mathrm {^{255}_{104}Rf+3_{0}^{1}n} \\\rightarrow \mathrm {^{256}_{104}Rf+2_{0}^{1}n} \\\searrow \mathrm {^{257}_{104}Rf+_{0}^{1}n} \end{matrix}}}}
wiki: رادرفوردیم ۲۵۷