زبان نیاترکی

زبان نیاترکی، نیازبان فرضی خانوادهٔ زبان های ترکی است و به قبل از جدا شدن مردمان ترک و تفکیک آنها به دو شاخه اغوز و اغور مربوط می شود. قدیمی ترین مدرک از یک زبان ترکی، سنگ نبشته اورخون به زبان ترکی باستان است که به گوک ترک ها تعلق دارد و به قرن هفتم مربوط می شود. این سنگ نبشته در حال حاضر ویژگی های شاخه شرقی زبان ترکی را نشان می دهد. بازسازی زبان نیاترکی، بایستی به مقایسه بین ترکی باستان و منابع اولیه زبان های شاخه غربی (مانند اوغوز و قپچاق) و همین طور زبان های شاخه اغور (مانند بولغاری، چوواشی، هونی، خزر، ترکی آوار) متکی باشد. از آنجا که شواهد مربوط به این زبان های غیر شرقی پراکنده و اندک است، بازسازی زبان نیاترکی به شکل قابل توجهی به زبان گوک ترک ها (ترکی شرقی باستان) وابسته است.