زبان های فینی یا زبان های فینی بالتیک (بالتو-فینیک) شاخه ای از خانواده زبان اورالی هستند که در سرتاسر دریای بالتیک توسط مردم فینی، عمدتاً در فنلاند و استونی، در حدود ۷ میلیون نفر صحبت می شود.
Finnic
به طور سنتی هشت زبان فینی شناخته شده است. نمایندگان مدرن خانواده زبان فنلاندی و استونیایی هستند که زبان رسمی کشورهای مادری آنها است. سایر زبان های فینی در منطقه دریای بالتیک اینگریایی و ووتی، در اینگریا در کناره خلیج فنلاند صحبت می شوند؛ و زبان لیوونیایی که زمانی در اطراف خلیج ریگا صحبت می شده است. زبان های دورتر شمالی کارلیایی، لودیک و وپس در منطقه دریاچه اونگا و لادوگا هستند.
علاوه بر این، از دهه ۱۹۹۰، تعدادی از گروه های اقلیت فینی زبان ظهور کرده اند که به دنبال به رسمیت شناختن به عنوان زبان های متمایز هستند و زبان هایی با استاندارد ادبی جداگانه را ایجاد کرده اند. کارلین شمالی، کارلین تور و لیوی-کارلین نشان دهنده سه گویش اصلی کارلین هستند، که قبلاً تنها یک زبان شفاهی بود. زبان وورو و ستو (نوادگان مدرن استونیایی جنوبی) در جنوب شرقی استونی صحبت می شوند و پیش از آن گویش های استونیایی بودند. گویش های مانکیلی (Meankkieli) و کوِن (Kven) در شمال سوئد و نروژ صحبت می شوند و وضعیت قانونی زبان های اقلیت های مستقل را دارند. این زبان ها قبلاً به گویش های فنلاندی شناخته شده بودند و دارایفهم متقابل هستند.
زبان های کوچکتر در معرض خطر قرار دارند. آخرین سخنوری که زبان مادری اش لیوونی (Livonian) بود در سال ۲۰۱۳ فوت کرد، و تنها در حدود دوازده نفر با زبان مادری ووتی باقی مانده است. صرفنظر از این، حتی برای این زبان ها، شکل دادن به زبان استاندارد و آموزش در آن ادامه دارد.
Finnic
به طور سنتی هشت زبان فینی شناخته شده است. نمایندگان مدرن خانواده زبان فنلاندی و استونیایی هستند که زبان رسمی کشورهای مادری آنها است. سایر زبان های فینی در منطقه دریای بالتیک اینگریایی و ووتی، در اینگریا در کناره خلیج فنلاند صحبت می شوند؛ و زبان لیوونیایی که زمانی در اطراف خلیج ریگا صحبت می شده است. زبان های دورتر شمالی کارلیایی، لودیک و وپس در منطقه دریاچه اونگا و لادوگا هستند.
علاوه بر این، از دهه ۱۹۹۰، تعدادی از گروه های اقلیت فینی زبان ظهور کرده اند که به دنبال به رسمیت شناختن به عنوان زبان های متمایز هستند و زبان هایی با استاندارد ادبی جداگانه را ایجاد کرده اند. کارلین شمالی، کارلین تور و لیوی-کارلین نشان دهنده سه گویش اصلی کارلین هستند، که قبلاً تنها یک زبان شفاهی بود. زبان وورو و ستو (نوادگان مدرن استونیایی جنوبی) در جنوب شرقی استونی صحبت می شوند و پیش از آن گویش های استونیایی بودند. گویش های مانکیلی (Meankkieli) و کوِن (Kven) در شمال سوئد و نروژ صحبت می شوند و وضعیت قانونی زبان های اقلیت های مستقل را دارند. این زبان ها قبلاً به گویش های فنلاندی شناخته شده بودند و دارایفهم متقابل هستند.
زبان های کوچکتر در معرض خطر قرار دارند. آخرین سخنوری که زبان مادری اش لیوونی (Livonian) بود در سال ۲۰۱۳ فوت کرد، و تنها در حدود دوازده نفر با زبان مادری ووتی باقی مانده است. صرفنظر از این، حتی برای این زبان ها، شکل دادن به زبان استاندارد و آموزش در آن ادامه دارد.
wiki: زبان های فینی