رادرفوردیم-۲۵۶ یکی از ایزوتوپ های رادرفوردیم است که نیمه عمری معادل ۶٫۴۵ میلی ثانیه دارد و با شکافت خود به خودی و واپاشی آلفا تجزیه می شود.
واپاشی های کلاسیک
در سال ۱۹۷۴ یک اتم رادرفوردیم در یک همجوشی سرد در دوبنا تولید شد. این اولین باری بود که یک اتم رادرفوردیم از این راه به دست می آمد. در این آزمایش از یک اتم سرب ۲۰۸ و تیتانیم ۵۰ استفاده شد. دانشمندان روسی واپاشی خود به خود ۲۵۶Rf را مشاهده نمودند، ولی در مرکز تحقیقات یون سنگین هلمهولتز محصولات واپاشی ۲۵۵Rf و ۲۵۷Rf را شناسایی کردند.
82 208 P b + 22 50 T i → 104 258 R f ∗ ↗ 104 255 R f + 3 0 1 n → 104 256 R f + 2 0 1 n ↘ 104 257 R f + 0 1 n {\displaystyle {\displaystyle \mathrm {^{208}_{82}Pb+_{22}^{50}Ti\rightarrow _{104}^{258}Rf^{*}} {\begin{matrix}\nearrow \mathrm {^{255}_{104}Rf+3_{0}^{1}n} \\\rightarrow \mathrm {^{256}_{104}Rf+2_{0}^{1}n} \\\searrow \mathrm {^{257}_{104}Rf+_{0}^{1}n} \end{matrix}}}}
واپاشی های کلاسیک
در سال ۱۹۷۴ یک اتم رادرفوردیم در یک همجوشی سرد در دوبنا تولید شد. این اولین باری بود که یک اتم رادرفوردیم از این راه به دست می آمد. در این آزمایش از یک اتم سرب ۲۰۸ و تیتانیم ۵۰ استفاده شد. دانشمندان روسی واپاشی خود به خود ۲۵۶Rf را مشاهده نمودند، ولی در مرکز تحقیقات یون سنگین هلمهولتز محصولات واپاشی ۲۵۵Rf و ۲۵۷Rf را شناسایی کردند.
82 208 P b + 22 50 T i → 104 258 R f ∗ ↗ 104 255 R f + 3 0 1 n → 104 256 R f + 2 0 1 n ↘ 104 257 R f + 0 1 n {\displaystyle {\displaystyle \mathrm {^{208}_{82}Pb+_{22}^{50}Ti\rightarrow _{104}^{258}Rf^{*}} {\begin{matrix}\nearrow \mathrm {^{255}_{104}Rf+3_{0}^{1}n} \\\rightarrow \mathrm {^{256}_{104}Rf+2_{0}^{1}n} \\\searrow \mathrm {^{257}_{104}Rf+_{0}^{1}n} \end{matrix}}}}
wiki: رادرفوردیم ۲۵۶