رادرفوردیم 267

لایه های الکترونی رادرفوردیم
رادرفوردیم
ایزوتوپ های رادرفوردیم
رادرفوردیم-۲۶۷ یکی از ایزوتوپ های رادرفوردیم است که نیمه عمری معادل ۱٫۳ ساعت دارد و با شکافت خود به خودی تجزیه می شود. این ایزوتوپ پایدارترین ایزوتوپ شناخته شده رادرفوردیم است که خود برای اولین بار در سال ۲۰۰۴ در زنجیرهٔ واپاشی دارمشتادیم مشاهده شد.
این ایزوتوپ با واپاشی آلفا تجزیه می شود ولی همچنان محصول واپاشی آن مشخص نیست. در این زنجیرهٔ واپاشی دارمشتادیم به هاسیم-۲۷۵ تجزیه شده؛ سپس هاسیم تولید شده نیز با واپاشی آلفا، به سیبورگیم-۲۷۱ تجزیه می شود. بعد از تقریباً ۲ دقیقه ایزوتوپ سیبورگیم نیز تجزیه شد، و رادرفوردیم-۲۶۷ نیز مشاهده می شود.
رادرفوردیم-۲۶۷ در مقایسه با دیگر ایزوتوپ های رادرفوردیم یکی از سنگین ترین ایزوتوپ ها و پایدارترین آنها نیز هست؛ به همین دلیل بیشتر تحقیقاتی که بر روی رادرفوردیم صورت می گیرد، با استفاده از همین ایزوتوپ است. این ایزوتوپ از نزدیک ترین ایزوتوپ ها به جزیرهٔ پایداری است و همین می تواند از مهم ترین دلایل نیمه عمر بالای آن باشد. این نیمه عمر می تواند بزرگترین دلیل برای استفاده از این ایزوتوپ در صنعت و تحقیقات هسته ای باشد.