کلمه جو
صفحه اصلی

بن جو

دانشنامه عمومی

مختصات: ۲۸°۲۸′۱۸″ شمالی ۵۱°۶′۵۵″ شرقی / ۲۸٫۴۷۱۶۷°شمالی ۵۱٫۱۱۵۲۸°شرقی / 28.47167; 51.11528
درگاه ملی آمار
کتاب تاریخ بنادر و جزایر خلیج فارس، نوشته: محمدابراهیم کازرونی، به کوشش منوچهر ستوده، انتشارات جهانگیری، سال ۱۳۶۷ چاپ اول.
فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران (جلد ۱۱۱)، سال ۱۳۶۸، انتشارات سازمان جغرافیایی نیروه های مسلح.
مطالعاتی دربارهٔ تنگستان، نوشته سید قاسم یاحسینی، انتشارات گلگشت، چاپ اول، سال ۱۳۸۷.
http://www.vil.ir/index.php?name=bs&shid=58&itemid=17
بُنجو، روستایی است از توابع بخش دلوار در شهرستان تنگستان استان بوشهر ایران.
این روستا در دهستان بوالخیر قرار داشته و بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ جمعیت آن ۵۹۵ نفر (۱۳۴ خانوار) بوده است.
این روستا در ۶۵ کیلومتری شهر بوشهر قرار دارد و از جاذبه های گردشگری و سیاحتی منحصربه فرد از جمله ساحل زیبا و دلنواز خلیج فارس برخوردار است. منتهی الیه جنوبی رشته کوه زاگرس نیز در مجاور این روستای دل انگیز می باشد که در فصل زمستان طبیعت بسیار جالبی دارد.

گویش مازنی

/bene joo/ جوی قسمت پایین زمین - آبی که در سمت پایین زمین جاری باشد

۱جوی قسمت پایین زمین ۲آبی که در سمت پایین زمین جاری باشد ...


پیشنهاد کاربران

از سازهای مربوط به موسیقی محلی سیستان و بلوچستان و به طور ویژه ، بلوچستان است که در نتیجه ی نزدیک بودن این اقلیم به کشور هند ، قطعات محلی این ساز از موسیقی هندی تاثیر پذیرفته است . " بنجو ( Banjo ) " ساز اعیاد و عروسی هاست و مردم بومی روزهای خوبشان را با بنجو سپری می کنند . در دنیا هم ساز شناخته شده ایست و در خیلی از وی اس تی ها ، صدای این ساز وجود دارد . بهای این شهرت بنجو ، تغییرات ظاهری فراوانیست که در نمونه ی شرقی و غربی این ساز وجود دارد

بنجو ( Banjo )
ابتدا ساز بنجو را از نظر ظاهری بررسی می کنیم ، سپس به سراغ امکانات متفاوت این ساز می رویم و آن را تشریح می کنیم .
بدنه ی طنین بنجو ، در قسمت تحتانی ، طرح مربع مستطیلی دارد که اضلاع آن قوس دارند . قوس در وسط اضلاع کناری بدنه ی طنین ، بر خلاف قوس های فوقانی ، بو صورت متقارن تو رفته است و وسط آن سوراخ گردی وجود دارد . قسمت تحتانی بدنه ی طنین صاف است و قسمت فوقانی ساز مستطیل شکل و پهن است . روی این قسمت تخته چوب بزرگ و صافی وجود دارد که انتهای زیرین آن ، که به قسمت بالایی بدنه ی طنین منتهی می شود ، قوس دار است و در کنار آن کلاویه های دگمه ای هستند . انتهای فوقانی آن به طور پلکانی به صفحه ی گوشی ها ختم می شود . صفحه ی گوشی ها توپر است و گوشی ها شبیه میخ یا میله ای شکل هستند . خرک نیز در انتهای بدنه ی نین قرار دارد .


بنجو دارا ی 6 سیم و 30 کلاویه دگمه ای است . از این تعداد 17 دگمه بزرگ و مابقی ( که معمولا 11 تا 13 دگمه هستند ) کوچک ترند . نوازنده حین اجرا ، با دست چپ بر این کلاویه ها فشار وارد می کند . از 6 سیم بنجو دو سیم میانه ی آن سیم های ملودیک و مابقی واخوانند . سیم های بنجو از زیر تخته چوب بزرگ و صاف روی بدنه ی ساز عبور می کنند و پس از عبور از روی خرک بر سیم - بست در منتها الیه بدنه ی طنین نصب می شوند . ساز با یک کلید آهنی کوک می شود . در سمت چپ بنجو دستگیره ی فلزی برای نگه داشتن ساز وجود دارد .
بنجو را معمولا از چوب درخت نارگیل می سازند و کلاویه های دگمه ای آن ، از جنس فلز هستند . بنجو را با مضراب های کائوچویی مثلثی شکل می نوازند .
بنجو های غربی تفاوت های زیادی با ساز مورد بحث ما دارند . بنجو در سفرش به آن سوی کره ی زمین ، کلاویه هایش را کنار گذاشته ، سپر چوبی سیم ها را از تن در آورده و طنینش را هم به کلی تغییر داده است که در عکس ها کاملا مشخص است .

تصویر ساز بنجو الکتریک که همانطور که مشاهده می کنید کلاویه ها هستند ولی خبری از طنین و بدنه ی چوبی نیست


تصویر ساز بنجو که بیشتر به یک گیتار شبیه است
برای دیدن تصاویر بر روی لینک کلیک کنید:
http://www. musicsazan. com/learn/48/175


کلمات دیگر: