فعل نهاد مفعول

در گونه شناسی زبانی، «فعل-نهاد-مفعول» یا «فعل-فاعل-مفعول» به گونه هایی از زبان می گویند که در آن ترتیب اجزای جمله به صورت فعل سپس نهاد و سپس مفعول باشد. مانند «می خورد مریم سیب.» (= مریم سیب می خورد) «فعل-نهاد-مفعول» سومین گونه پرکاربرد است، پس از نهاد-فعل-مفعول (مانند زبان استاندارد متوسط اروپایی) و نهاد-مفعول-فعل (مانند فارسی، لاتین و ژاپنی).
زبان های آفروآسیایی (شامل زبان آمازیغی و زبان های مصری)
زبان مایایی
the Otomanguean languages (including Zapotec languages and Mixtecan languages)
the Salishan languages
زبان های آسترونزیایی (شامل زبان تاگالوگ، زبان سینوگبانونی، زبان هاوایی، Pangasinan, زبان مائوری، زبان مالاگاسی، و زبان تونگایی).
نمونه هایی از زبان هایی با ترتیب «فعل - نهاد - مفعول» شامل زبانهای سامی (آفریقایی - آسیایی) (از جمله زبان عربی، عبری کلاسیک، و زبان گعز (زبان مرده))، و زبانهای سلتی (از جمله زبان ایرلندی، گیلیک اسکاتلندی، زبان مانکس، زبان ویلزی، و زبان برتون) است.
دیگر خانواده های زبانی که در آن همه یا بسیاری از جمله ها «فعل-نهاد-مفعول» می باشد شامل موارد زیر است: