خراب شدن .
ویران گشتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
ویران گشتن. [ گ َ ت َ ] ( مص مرکب ) خراب شدن :
جهان گشت ویران ز کردار اوی
غنوده شد آن بخت بیدار اوی.
خانه ویران گشت و سقف اندرفتاد.
جهان گشت ویران ز کردار اوی
غنوده شد آن بخت بیدار اوی.
فردوسی.
چون به خانه ی ْ مرغ اشتر پا نهادخانه ویران گشت و سقف اندرفتاد.
مولوی.
پیشنهاد کاربران
انهدام. . . . .
کلمات دیگر: