یونجه زرد

wiki: بُنشَن (بقولات) است به رنگ کاه یا زرد مایل به سفید که درون دانه آن زرد است. این گیاه با وجود تخلخلی که دارد تا اندازه ای سخت است.شاه افسر بومی اوراسیا است و امروزه در آمریکای شمالی، آفریقا و استرالیا هم کشت می شود. در ایران در چراگاه ها و کوهستان ها به ویژه در سبلان می روید.
برهان قاطع
هفت قلزم
تذکره صیدنه ابوریحان بیرونی
ذخیرهٔ خوارزمشاهی
لغتنامه دهخدا.
نام های دیگر آن عبارتند از: شبدر شیرین، اکلیل الملک، بسنگ، بسیه، شاه بسه، ناخنک، یونجه زرد، گیاه قیصر.
این گیاه به صورت یکساله یا دوساله کشت می شود و ارتفاع آن بیش از یک متر می شود. مقاومت نوع گل زرد آن به خشکی بیشتر است، اندام های کوچک تری دارد و بوی خیلی خوبی دارد و خوشخوراک است.
گل های شاه افسر دارای خواص تشنّج، مرهم سینه، قبض کننده و ضد عفونی کننده است. بوی ادرار را از بین برده، تراوش آن را زیاد می کند، مجاری ادرار را ضد عفونی می کند و در اسهال خونی، ورم روده و روماتیسم نیز مصرف می شود. این گیاه چون مسکن و خواب آور است آن را در تحریکات عصبی، انواع درد عصب، سرفه های عصبی و گاز روده ها استعمال می کنند و نیز برای درمان زکام نایژه ها و ورم عقب حلق مصرف می کنند. برای درمان ورم ملتحمهٔ چشم خوب است. سی تا چهل گرم آن را در یک لیتر آب باید جوشاند و مصرف کرد.

wikijoo: یونجه_زرد