نوش جان

چیزی که ممد و مقوی حیات باشد یا مرغوب و محبوب جان . یا به صورت خطاب و دعا : گوارا باد . هنیئا . هنیئا مریئا . گوارای وجود . نوش . گوارا . سازگار وجود.
از بلاد فارس است . شهری است در فارس و آن مشتمل بر نوشجان بالا و نوش جان پائین است و مردمش بعضی مجوس بعضی مانوی زندیق باشند .

نوش جان. [ ش ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چیزی که ممد و مقوی حیات باشد یامرغوب و محبوب جان. ( آنندراج ). || ( صوت مرکب ) به صورت خطاب و دعا، گوارا باد! هنیئاً! هنیئاً مریئاً! گوارای وجود! ( یادداشت مؤلف ). نوش ! گوارا! سازگار وجود! عبارتی است که می گساران خطاب بدانکه به شادی و سلامتی یاران پیاله بر لب برده است ، گویند.
- نوش جان بودن :
ستم لطف است اگر پای محبت در میان باشد
دل از دست تو زخمی خورد گفتم نوش جان باشد.- نوش جان کردن ؛ به صورت دعا، خوردن. ( یادداشت مؤلف ). نوش کردن. به شادی و سلامت و گوارائی ، مشروبی آشامیدن یا غذائی خوردن. به رغبت و میل خوردن.
- || گاه این عبارت به مزاح و طعنه در مفهوم مخالفش به کار رود، گویند: صد تازیانه نوش جان کرد، کتک حسابی نوش جان کرد، چنداردنگی نوش جان کرد :
تلخی که نوش جان کنی آن را شود شکر
نیشی که در جگر شکنی نوش می شود.، نوشجان. ( اِخ ) از بلاد فارس است. ( از سمعانی ). شهری است در فارس ( از معجم البلدان )، و آن مشتمل بر نوشجان بالا و نوش جان پائین است و مردمش بعضی مجوس بعضی مانوی زندیق باشند . ( ابن الفقیه از یادداشت مؤلف ).